Natuurlijk ben ik vroeg wakker maar vandaag staat er niets op het programma dus is het toch rustiger wakker worden dan de dagen ervoor. Dus ik zet nu vast vroeg koffie want we gaan ook niet met ze vieren ontbijten en we hebben nog brood dus dat hoef ik ook niet te halen. Dus ik typ vast het verslag af van de boottocht en heb daarna ook nog tijd om te beginnen aan het verhaal over de busreis.
Ondertussen word Esther wakker en beginnen we te ontbijten waarna we allebei verder gaan met relaxt wakker worden. En zo lukt het mij om alle verhaaltjes af te krijgen en zelfs een paar foto's van teksten te voorzien.
Uiteindelijk is het pas een uur of elf als we besluiten om een stukje te gaan wandelen. We willen kijken bij de kust even verderop. 
Dus eerst een stuk asfalt waar we over heen lopen en dan komen we op zo een mooi zand/marmerpad die best wel steil is. En ja, ik bedoel echt dat we over marmer heen lopen. De groeve daar voor is niet zo ver weg en wat moet je met alle reststukken? Juist, de gaten in de weg opvullen.
Van het ene pad lopen we naar een ander pad en zo dwalen we verder als we na anderhalf uur lopen ineens op een kerkje stuiten. Deze is erg klein en ik moet zelfs bukken om binnen te kunnen komen. Omdat er nu niemand bij is gluren we nu ook in het gedeelte waar alleen de priester mag komen maar lopen daar niet in want dat mag weer niet. Weer verder dan maar tegen de berg op wandelen want we willen nog steeds kijken of we op het strand kunnen uitkomen. Zou best lekker zijn met die warmte om af te kunnen koelen.
En dan kijken we ineens neer op een stel rotsen die in de zee steken en een kleine baai vormen. We zijn echt blij verrast over de schoonheid van het geheel maar weten ook dat je dit nooit op een foto kan vastleggen zo dat een ander diezelfde emotie beleeft. Wij klauteren dus als klimgeiten over de rotsen, proeven van het water in een klein plasje of dat zout is en nemen daarna een slok uit onze flesjes want het is echt zout en nemen foto's. We gaan ook gewoon even zitten om te kijken naar de zee die tegen de rotsen opklapt.
Maar we moeten ook weer terug want op water en kaakies kan je natuurlijk niet leven. Het is ondertussen best knap warm geworden en we gaan nu van schaduwpunt naar schaduwpunt tijdens het klauteren naar boven. Uiteindelijk mogen we weer afdalen en lopen we naar het strand met alle toeristen er om heen. We zoeken een tentje op en bestellen bier en eten. Tijdens het wachten, drinken en eten kijken we om ons heen of er nog iets leuks mannelijk, voor Esther, of vrouwelijk voor mij rondloopt maar dat valt tegen. Er zijn zo wie zo niet zo veel mensen als dat de strandtenten zouden kunnen herbergen.
Hierna kijken we nog eens een keer in het straatje of we een leuke souvenir zien maar het is allemaal overdreven in onze ogen dus gaan we maar weer naar ons appartement om verder te genieten van het niets doen. Rond een uur of zes stoppen we daar mee en lopen we samen weer naar het stadje om te gaan eten en eventueel meer. Dus we hebben bij de ene tent gegeten, bij de volgende koffie gehaald en het toetje weer ergens anders. Daarna weer gewinkeld en een afzakkertje genomen in de volgende tent die we tegen kwamen. Maar ook nu nog zijn er te weinig mensen om het gezellig te maken dus we gaan maar weer naar huis om ons verder te ontspannen. Morgen gaan we naar de plaatselijke markt.
Rapporteer