Wandelen

Als we wakker worden lijkt het een mooie dag te worden en we spreken af dat we gewoon een stuk gaan wandelen om de buurt te verkennen. Dus na het gebruikelijke gedoe 's ochtends trekken we onze wandelschoenen aan en als we van de camping af zijn lopen we in de richting van ....? We zien diverse auto's aan de kant van de weg staan en weten dat het mushroomhunters zijn. Natuurlijk zou ik nu ook paddenstoel verzamelaars kunnen zeggen maar bij een jager kan je het verhaal maken van geweren, messen en besluipen wat een veel leuker verhaaltje oplevert. Hoe dat verhaaltje gaat mag je zelf verder bedenken.

Als we rond om ons heen kijken naar het bos, wat zich aan beide kanten bevindt zien we ineens twee dieren staan op een meter of 500 afstand. Nu is een digitale camera wel leuk want dan kan je inzoomen en dan zijn het dus echt herten die daar staan te grazen. Wij kijken naar hun en zij kijken terug en ineens besluiten ze om te vluchten. Geen idee waarom maar gelukkig hadden we al wel een foto gemaakt zo dat we het digitale bewijs hebben.

Na nog een stuk verder gelopen hebben langs de asfaltweg komen we een plaatsnaambord tegen en zijn we in Zinkovy. Nog even verder zien we een groot meer en een beekje wat daar vandaan loopt het dorpje in. Die volgen we even tot dat we bij een watervalletje komen. Terwijl Esther boven aan blijft staan klauter ik naar beneden in de hoop zo een leuke foto te kunnen maken.

Deze is goed gelukt en nadat ik weer naar boven ben geklauterd lopen we verder door het dorpje heen. We zien om het plein heen een paar winkeltjes maar die hebben niet genoeg voor de boodschappen die we gelijk wilden doen. Gelukkig is er ook een tentje die aangeeft espresso te hebben maar als we daar om vragen blijkt het alleen maar op het bord te staan en niet op de kaart. Jammer, want we zochten allebei eigenlijk ook een wc maar dal bleek er ook al net te zijn voor ons.

Omdat ik een brug had gezien in het midden van het meer lopen we langs het meer om te kijken of daar meer te vinden is wat onze aandrang om levensmiddelen te kopen kan bevredigen. Het eerste stuk gaat redelijk makkelijk maar dan word het pad steeds smaller en drassiger. Ik zie een paar afdrukken van een grote hond of zo en we lopen toch verder langs het pad. We komen steeds dieper in de puree lijkt het wel als Esther ineens verschrikt opmerkt dat ze iets ziet bewegen. Als ik in de richting kijk die zij aanwijst zien we allebei grote lichamen en twee tellen later beseffen we dat daar twee herten staan die verschrikt vluchten voor ons. Dit is de eerste keer voor ons dat we zo dicht bij wilde herten hebben gestaan.

Achteraf blijkt het pad wat we aan het volgen zijn dus gewoon een wildspoor te zijn en waren de pootafdrukken dus, waarschijnlijk, niet van een grote hand maar van de herten. We lopen verder en komen via de achtertuin van iemand weer op een veld terecht waar vandaan we een weg zien lopen. Daar maar heen en we volgen de richting die volgens mij de kant van het meer weer op gaat. Dat blijkt te kloppen want we zien de brug die ik al eerder had gezien en daarachter staat ook een kasteeltje. Misschien is het alleen maar een ouderwets groot landhuis maar kasteeltje klinkt leuker.

De borden, voor dat we op de brug komen, geven aan dat we over de brug heen mogen lopen maar dat als we het niet overleven we niet moeten zeuren. Alles zwaarder dan een wandelaar mag er zo wie zo niet over heen dus als Esther vraagt wat er op het bord staat doe ik als of er niets aan de hand is en we steken de brug over. Aan de andere kant gekomen vertel ik haar wat er op stond maar dat had ze zelf ook al geraden.

We lopen bewonderend om het kasteeltje heen, lachen om de prijslijst bij de wensput en de tekst dat mocht een wens ondanks betaling niet uitkomen er geen geld word terug gegeven en lopen verder in de richting van de camping. Ineens vinden we een uitgezette wandelroute en gaan deze volgen waarbij we weer door de tuin van een huis gaan maar dat hoort bij de tocht. Zo als altijd is het heel steil naar boven klimmen maar dan ben je ook vlug boven. In het bos staat nog een kapelletje en er is een rots waar een klein dennenbos op aan het groeien is maar meer bijzondere dingen komen we niet tegen Wel raken we de richtingaanwijzers kwijt maar mijn postduiveninstinct doet het nog steeds goed en even later zijn we het bos uit en lopen we weer naar de camping toe.

Ondertussen is het mooi weer geworden en we besluiten, omdat we toch echt iets willen eten om met de auto naar Nepomuk te gaan om daar dan maar boodschappen te doen. We waren wel langs het plaatsje gereden naar de camping toen maar hadden toen niet goed gekeken en toen we de auto neer zetten werden we verrast door het uiterlijk van het dorpje. We liepen even het dorpje in maar besloten om alleen maar boodschappen te doen en morgen dan maar eens rustig hier rond te gaan kijken.Op de camping knabbelen we wat weg nemen nog maar een pilsje en genieten van het zonnetje.

We sprokkelen hout voor een kampvuurtje die avond bij de huisjes die ook op deze camping staan. We vinden toch nog aardig wat en nadat we hebben gegeten, koffie gedronken en de afwas hebben gedaan maak ik het hout klein en steken we de fik er in. Als het net lekker brand komen de eerste regendruppels naar beneden en we verhuizen onszelf naar de voortent van de caravan. Gelukkig duurt dat niet al te lang waarna we weer bij het vuur gaan zitten maar binnen tien minuten zitten we weer in de voortent. Dit doen we nog een keer of zes en toen vonden ze dat er genoeg water was gevallen waarna we heerlijk hebben zitten genieten van het vuur en de rust tot onze ogen dicht vielen. Gelukkig hadden we al wel het bed klaar liggen zo dat we gelijk onder de wol konden.