Nu al vaak genoeg verteld hoe we ontbijten en daar verandert ook vandaag niets aan behalve dat ik nu verse broodjes haal bij het winkeltje onderaan de camping. Hierna natuurlijk ook weer het wassen van ons zelf en alle andere dingen tot het tijd is om in de auto te stappen.

We gaan eerst naar Decín want de chips raakt op en ook de broodboter. We kijken gelijk even rond in andere winkels en zien ook een postkantoor en omdat ons vignet verlopen is lopen we daar ook even naar binnen. Een boete, zo als vorige jaar, willen we niet. Dus we kijken welk nummertje we moeten trekken en een vriendelijke dame die ons niet verstaat maar het woord autovignet wel begrijpt helpt ons.

Dan is het wachten tot we aan de beurt zijn en bij één loket gaat het wel heel erg snel. Voor dat de klant klaar is word de volgende al geroepen. Dat gaat lekker snel en we zijn al vlug aan de beurt ook. Net zo vlug staan we weer buiten ook maar dan zonder vignet want de dame achter het loket deed of ze niet begreep wat wij wilden en wou ook absoluut geen moeite doen om daar iets aan te veranderen. Gelukkig zijn er meer manieren om geen boete te krijgen we hoeven alleen maar op te letten dat we niet op de snelweg komen.

Gisteren hadden we uitgezocht wat we vandaag konden doen en we vonden iets over een zandsteenbrug in Hrensko en we stellen de TomTom daar op in. Veel werk kreeg hij daar door niet want nadat hij ons uit Decín had gebracht was het alleen maar de Elbe volgen. De eerste parkeerplaats is voor ons en we krijgen te horen dat een plekje € 1,50 per uur kost. Maar ja, hoeveel tijd heb je nodig om naar die brug te lopen. Dus ze geeft aan dat de hele dag staan zes euro kost en we besluiten om dat te doen en betalen met Tsjechische kronen.

Terras met een waterradDe straat naar de zandrotsen is ingenomen door allerlei kramen met prullaria en niets heeft te maken met waar we zijn. Maar er staat op goedkoop in diverse talen en we horen dus ook diverse talen er over praten. Esther kijkt er nog even bij rond want ze wil dit keer een souvenir kopen inplaats van mij te laten zeulen met een rotsblok. Maar er is niets wat niet heel sterk op plastic lijkt en een nieuw T-shirt mag ook niet in de tuin liggen. Dan maar een terras op voor koffie met gebak en daarna naar de rotsen toe wandelen. Die blijkt op zes kilometer afstand te liggen en de eerste kilometer gaat langzaam stijgend op een asfaltweg maar die andere vijf is door het bos en daar word niet bij aangegeven in procenten hoe steil het is. Wel zien we de hele tijd mensen hoger als ons lopen!Bergpad tussen de bomen door.

Maar ook dit halen we en we kijken tegen een restaurant aan waar we op gehoopt hadden. Gehoopt want we dachten dat het makkelijk te doen zou zijn en hadden daarom niets te eten of drinken mee genomen. Om in het restaurant te komen moeten we wel eerst entree betalen maar dat is maar 75 kronen en dan komen we ook gelijk dichter bij de natuurlijke zandsteenbrug. Die bekijken we even vlug waarna we wat drinken en eten.

Uitzicht met selfieAls we onze maag weer hebben verwend kijken we nog even rustig rond en maken ook maar weer een selfie van ons met op de achtergrond het uitzicht wat we hebben. We kunnen nog hoger komen en dat doen we dan ook waarna we hoger staan dan de brug en we daar een mooiere foto van kunnen maken. Na nog even een tentoonstelling van foto's te hebben bekeken, die wel heel onnatuurlijk overkwamen, lopen we weer naar beneden.

Hond die voor de auto looptNa een ijsje op een terras doen we nog een poging om iets leuks te kopen maar dat mislukt ook weer. Dan maar naar de auto en weer terug naar de camping. We nemen niet de snelste route maar rijden binnendoor terug wat weer het nodige vergt van de auto en mijn stuurmanskunsten maar wel mooi is. In één van de dorpjes loopt er een hond op de weg en waarschijnlijk is deze getraind om toeristen langzaam te laten rijden want pas als een Tsjech aan komt rijden gaat hij aan de kant.

Nu kunnen we weer door rijden wat we ook doen want we hebben ons een vers getapt pilsje beloofd. Die is zo lekker dat we een tweede er achter aan laten glijden waarna het tijd word om te gaan eten. We doen daar niet al teveel moeite voor dus ik warm een paar worsten op en kook een instant maaltijd. Wel maak ik nu gelijk gebruik van onze gaspit wat wel iets moeilijker is dan thuis. Daar heb ik er vier en nu heb ik er maar één.

kokenHet lukt allemaal en als toetje nemen we een meloen. Hierna is het weer koffie zetten en afwassen en natuurlijk ook de koffie drinken. Naast ons huisje is het tennisveld maar daar kan je ook op voetballen of wat je dan ook kan verzinnen met een bal. Dat maakt zo wie zo herrie maar met enige regelmaat komt ook een bal op onze veranda en dat begint na een paar dagen toch wel vervelend te worden. Tot we ineens een bliksemflits zien en deze word gevolgd door een donderklap. Niet veel later begint het ook te regenen en even later is iedereen van het veld af en genieten wij van de tikkende regendruppels op ons huisje en vallen daar ook mee in slaap.

 

1000 Resterende tekens