Berlijn

Zondagochtend was ik om een uur of vijf al wakker maar heb het in bed uitgehouden tot kwart voor zes. Toen was ik het echt zat, dat rond draaien en ben ik naar beneden gegaan om daar te gaan zitten wachten tot het even zeven uur was. Op dat tijdstip mocht ik pas Esther wakker maken. En toen ik het deed was ze toch wel verrast dat ik echt zo lang had gewacht.

Zaterdagavond hadden we samen al de vouwwagen gevuld met onze spullen en de fietsen er op neer gezet. Dus we hoefden alleen nog maar het eten voor deze dag uit de koelkast te pakken en we konden vertrekken. Natuurlijk moest Esther toch nog eerst even haar tanden poetsen dus in plaats van even over zeven te vertrekken werd het na achten voor dat we gingen rijden.

We stellen de autonavigatie in op een camping in Berlijn die we hadden uitgezocht omdat die maar achtenveertig minuten fietsen van af het centrum van Berlijn lag. We rijden dit keer wel heel lang door Nederland voor dat we de grens over gaan maar ik geniet ondertussen met volle teugen van het gemak dat cruise control biedt. 

We vorderen lekker en zijn op, ongeveer, anderhalf uur vanaf de bestemming als de navigatie meldt dat de route is veranderd in verband met een calamiteit. Oké, jij zal het wel weten en help ons dan maar op een andere manier naar de camping. We gaan de snelweg af en na een paar kilometer moeten we van de navigatie naar Potsdam, alleen is die weg afgesloten. Dus we zoeken een alternatief op de ouderwetse manier maar die weg blijkt ook al afgesloten te zijn. We gaan een zandweg op in de hoop om zo bij Potsdam te komen maar ook dat mislukt. Dus de nieuwe navigatie uit en de oude vertrouwde TomTom aan die ons direct weer terug stuurt naar de snelweg waar we na een kilometer of 50 in de file belanden.

Natuurlijk niet leuk maar we hebben vakantie en nog tijd zat! Tenminste dat dachten we toen nog wel maar die file bleek wel heel lang te zijn en werd al vlug gevolgd door de volgende en de volgende want heel Berlijn is vergeven van de wegopbrekingen.

Uiteindelijk bereiken we de camping en krijgen daar te horen dat ze vol zitten! Dat was voor het eerst dat mij dat overkwam maar ze had een alternatief voor ons op maar twintig minuten rijden. Maar ook zij had geen rekening gehouden met de file waar we toen weer in terecht kwamen. Uiteindelijk stond om even half tien 's avonds de vouwwagen uitgeklapt en kon ik beginnen aan het eten maken. Duurde niet zo lang want ik hoefde het alleen maar op te warmen. Tijdens het opwarmen kon ik wel de snelweg horen waar we vlakbij staan.

Natuurlijk was ik maandagochtend heel vroeg wakker maar ik kreeg het voor elkaar om mijzelf te dwingen om nog even verder proberen te slapen en kwam uiteindelijk even over zes de tent uit. En inderdaad dan is er niets anders te doen dan rond te kijken, stukje wandelen, zonnetje opzoeken en meer van dergelijke ongein om er maar voor te zorgen dat ik Esther niet wakker zou maken. Gelukkig deed zij uit zich zelf om zeven uur de tent open en kon ik andere dingen gaan doen.Dus de eieren opgezocht, koffiewater opgezet en een lekker ontbijt voor ons samen geregeld. Nog even wassen en spullen opruimen waarna we met de bus naar een metrostation in de buurt gaan en vanaf daar naar Berlijn zelf toe.

We zijn vanaf het centraal station naar de Brandenburger Tor gelopen waarbij we onderweg ook langs het Rijksdaggebouw liepen. Vanaf daar naar de Potsdamer Platz, Topografie des Terrors waarna we uitkwamen bij Checkpoint Charlie. Maar het mag dan mooi zijn, of indrukwekkend, in de ogen van de mensen ik miste daar het "plezier" waarmee het getoond werd. Er hing een totale sfeer van; "Wij willen verkopen, geld verdienen aan jullie toeristen!" Dus waren we wel blij dat ik toch de verkeerde kant was uitgelopen en we hebben geluncht daar waar ze geen toeristen verwachten. Die mensen waren tenminste hartelijk en maakte ook grapjes.

Omdat we toch wel een eind van de route waren afgedwaald hebben we daar de metro gepakt om weer op de route te komen. Dus naar de Gendarmenmarkt en verder naar naar de Hackeschen Höfe via de Alexanderplatz. En als laatste de tram gepakt naar de "Gedenkstätte Berliner Mauer". Daar maar een pilsje gepakt want het centrum was gesloten. Uit ons geklets komt naar voren dat we wel lang genoeg hebben gedwaald en dat we ook niets meer weten om naar toe te gaan. We zoeken dus de goede metrolijn op naar de camping maar die blijkt niet helemaal naar ons station te gaan. Waarschijnlijk weer een wegopbreking of railsopbreking. Wij gaan een pilsje happen, doen boodschappen en lopen dan maar naar het station waar vandaan de bus vertrekt naar de camping.

Het is ondertussen best wel weer laat geworden dus we gaan niet koken maar duiken MacDonalds in en lopen daarna pas naar de tent. Daar koffie zetten en op drinken met een gebakje, gaan zitten typen en daarna nog een spelletje waarna we in ons bed kruipen. Morgen gaan we naar Polen!