Toen ik deze dinsdagochtend naar buiten kwam, even kwart over zes, kon je bijna door de mist heen snijden. Daarbij hoort natuurlijk ook kou en nattigheid en ik had gisterenavond al mijn wollen trui aangedaan. Natuurlijk ook deze ochtend maar wel in mijn korte broek. Dus na het verplichte bezoekje aan de wc ben ik in mijn stoel gaan zitten lezen en wachten tot dat Esther wakker zou worden. En ja, ik had ook terug kunnen gaan in bed maar ik weet van mijzelf dat ik toch niet meer slaap en ga ik alleen maar liggen woelen waar Esther dan weer wakker van word!
Gelukkig besluit zij om even half acht wakker te worden waarna ik mijn lange broek voor het eerst deze vakantie uit de kast haal en deze samen met mijn sokken en gympen aan doe. Alles om maar weer warm te worden! Ook Esther trekt, ook voor het eerst deze vakantie, haar lange broek aan waarna we beginnen aan het ochtendritueel van emmers legen en koffie zetten.
Als we daarmee klaar zijn en niets meer weten te verzinnen stappen we in de auto om naar Děčín te gaan. Want ondanks dat we hier nu voor de vierde keer in Stará Oleška staan en we al meerdere keren boodschappen hebben gedaan in Děčín hebben we nog nooit in het centrum van die plaats gekeken. Dus dat is dan een mooie uitdaging voor deze dinsdag. Al vlug vinden we de winkel waar we al meerdere keren boodschappen hebben gedaan maar op die parkeerplaats mogen we maar één uur staan. Niet echt geschikt voor wat wij in gedachten hebben dus we zoeken dan maar een parkeerplaats op waar we voor moeten betalen maar dan wel langer mogen staan.
Daar vandaan lopen we het centrum in en voor we het weten staan we er ook weer buiten voor dat we eigenlijk door hebben dat we in het centrum waren. Oké, dan maar om het kasteel heen lopen en door de bijbehorende tuinen. Maar Esther ziet natuurlijk nog wel meer mooie gebouwen om te fotograferen. Nogmaals maar door de straat waarvan wij denken dat het het toeristische centrum is maar we worden niets wijzer. Dan maar op een terras de lunch nuttigen wat bestaat uit een heerlijke en malse biefstuk voor mij en Esther neemt een tagliatelle met spinazie en champions. We overleggen en het komt er op neer dat we aan Maps gaan vragen waar het centrum is. Volgens Maps moeten we daar voor drie kwartier lopen dus we gooien nog wat geld in de parkeerautomaat en gaan op weg.
Als we uiteindelijk daar aankomen waar volgens Maps het centrum is zien we een lelijk industrieterrein en lopen we maar weer terug. We dwalen een beetje door de stad maar wat we zien zijn voornamelijk flats en dat is toch niet wat we echt zochten. We komen uiteindelijk weer langs het winkelcentrumpje waar Esther achter blijft terwijl ik de auto gaat ophalen. Als ik terug ben doen we onze boodschappen waarna we weer terug rijden naar de camping. Daar halen we weer een pilsje bij de campingbar en maak ik mij op om het blik soep op te gaan warmen wat we vandaag zouden nuttigen met de broodjes die we hadden gekocht. Tot dat Esther ineens opmerkt dat we ook uit eten kunnen wat weer afwas scheelt. En ja, het zijn de kleintjes die tellen bij het zuinige leven dus ik ben het er helemaal mee eens.
Het eten was, wat mij betreft, weer geweldig al heb ik nog steeds geen idee wat ik heb gegeten. Esther kiest meestal de veilige weg en haar schnitzel was dan ook keurig gefrituurd. Terug bij de tent weer koffie met gebak en daarna spelletjes, wijn, chips en naar bed toe.
Vandaag, woensdag, ben ik pas om even zeven uur uit bed maar heb ik uit voorzorg maar vast mijn sokken, lange broek en wollen trui aangedaan als ik uit de tent stap. Maar goed ook want de mist is nog dikker dan gisterenochtend maar ik zie ook heel veel blauwe lucht wat een goed teken zou kunnen zijn. Ook zie ik een ronde witte schijf door de mist heen en ik weet dat dat de zon is die zijn best doet. En om even half acht voel ik de eerste voorzichtige zonnestraal op mijn lichaam. Dat worden er twee en drie en daarna zoveel dat ik ze niet meer kan tellen en ik begin het warm te krijgen!
Even acht uur doe ik mijn wollen trui uit en als Esther om half negen laat weten dat ze wakker is vertel ik haar blij dat de zon schijnt! Dat had zij natuurlijk nog niet gezien door het tentdoek heen en deed dus, keurig netjes, heel verrast. Natuurlijk is het nog niet echt warm maar het ziet er naar uit dat het dat wel gaat worden. We maken ons ontbijt in orde en Esther maakt vast een lunch klaar want we gaan naar de Saksisch Zwitserland om daar te wandelen. Maar we merken ook dat de gehele tent en zijn inhoud goed vochtig is dus we besluiten om te gaan tenthangen. Dat is iets wat we niet gewend zijn want iedere dag van onze voorgaande vakanties deden we wel iets.
Maar we houden het vol tot na de lunch waarna we boodschappen gaan doen in Huntířov want we hebben natuurlijk wel chippie's nodig om de avond door te komen! Terug op de camping halen we weer bier, en nog een keer, en nogmaals. Dan probeer ik nog een keer te zwemmen maar het diepere, 10 centimeter onder de oppervlakte, water is erg koud dus ik ben er weer vlug uit. Terug op de camping maar weer een pilsje gehaald waarna ik het eten ga klaar maken en opeten. Nu aan de koffie en de laatste paar woorden typen van dit verslag.
Voor straks welterusten en tot morgen.
Rapporteer