Een langer verhaal dan verwacht want het zijn nu drie dagen die ik moet overbruggen. Dit omdat we op de vorige camping geen, gratis, internet hadden. Dus we beginnen op dinsdag 30 augustus met wakker worden en ontdekken dat ik een geliefd object ben voor de muggen in Portorož. Esther heeft ze geteld en kwam op 38 bulten en dat alleen op mijn benen. Als Esther zichzelf gaat wassen ziet ze ineens een schorpioentje lopen. Dus zij heeft nu een salamander en schorpioen gezien. We stappen na het ontbijt en het dichtklappen van de vouwwagen in de auto, betalen de camping en gaan onderweg naar Ljubljana of een camping daar in de buurt.
We gaan weer over de snelweg en komen binnen de gestelde tijd aan op de camping die we hadden uitgezocht maar deze voldoet niet aan datgene wat we zochten. Ook is er geen bushalte in de buurt en dan zouden we met de auto naar Ljubljana toe moeten gaan. Kan altijd natuurlijk maar als we met de bus gaan kan ik ook wat drinken tijdens de lunch bijvoorbeeld. Dus we vragen aan onze TomTom of hij nog een camping weet en om even twee uur staan we in Ljubljana op de camping en nemen we ons eerste biertje van deze dag. Daarna weer afzakken naar de tent en ons middag en avondritueel afdraaien.
Vanochtend gaan we naar Ljubljana om eens te kijken wat er te doen valt in de hoofdstad van Slovenië. We halen een buskaart op bij de receptie en en om even tien uur zitten we in de bus naar het centrum toe. Natuurlijk stappen we bij de verkeerde halte uit en beginnen te zoeken waar het centrum nu is. We komen op een plein waar een scheepsanker ligt en lopen van daar maar verder. De straten waar we door heen lopen kan ik niet terug vinden op ons kaartje wat we bij ons hebben tot we eindelijk wel een straatnaam terug vinden.
Die volgen we ook nog in de goede richting en even later lopen we over een brug over de Ljubljanica. We kiezen de kant in de schaduw om langs de rivier te lopen en gaan even later op een terrasje zitten om koffie te drinken met wat erbij. De serveerster komt aanlopen en begint bijna gelijk in het Engels tegen ons te praten en ze legt uit dat dat komt omdat we een kaart open hebben liggen. Als ik vraag of een Sloveen dat niet heeft vertelt ze dat Ljubljana zo klein is dat een Sloveen geen kaart nodig heeft.
Na de koffie lopen we verder en gaan weer over de rivier. Achter de brug ligt een plein en als we daar even kijken zien we een bekend anker!
Goh, wat zijn wij weer slim bezig geweest. We gaan weer terug naar het water en lopen een straatje in waar we een bordje tegen komen die ons naar het kasteel wijst. Dat volgen we en we gaan onze kuiten voelen. Natuurlijk kost het geld om in het kasteel te komen maar dat blijkt achteraf alleen maar om de tentoonstellingen te bekijken in het kasteel. Dus we zien iets over poppen die gebruikt zijn in TV serie’s, hoeden van de Mathatter en iets van een paralle wereld. Al met al niet iets waar ik blij van werd maar we hadden wel een leuk uitzicht.
Weer beneden in de stad aangekomen zoeken we een terrasje op om wat te lunchen met een pilsje daarbij. Hierna dwalen we weer verder door de stad maar al vlug merken we dat het inderdaad niet zo groot is. We zien mensen dansen en een paar leuke gebouwen maar dan slaat de verveling toen en tijdens het tweede biertje besluiten we om maar terug te gaan naar de camping. Eigenlijk hadden we verwacht om in Ljubljana te gaan eten maar dat doen we nu maar op de camping. Als toetje nemen we een kop koffie want dan hoef ik die niet te zetten in de tent. Morgen gaan we op weg naar Maribor.
Zoals gebruikelijk ben ik weer op tijd wakker en vraag ik mij af wat er nu niet lekker gaat deze vakantie. Op de ene of andere manier mis ik iets wat we voorgaande jaren wel hadden. Ineens valt het kwartje, we zijn niet aan het dwalen wat we normaal gesproken wel deden. In plaats van door dorpjes rijden pakken we elke keer de snelweg en staan we binnen anderhalf of twee uur weer op de volgende camping zonder iets van het land gezien te hebben. Dus als Esther wakker is vertel ik tegen haar dat ik graag binnendoor naar Maribor rij want ik wil iets zien van het land zelf. Gelukkig is ze het met me eens en als we om even half tien vertrekken staat alleen de TomTom aan om ons vanaf de camping te geleiden naar de eerste borden maar daarna ging deze uit.
Dus we zien ineens een beekje naast de weg, kerken op een berg, bonenplanten, een ruïne en uiteindelijk lunchen we bij een beekje. Uiteindelijk zegt Esther dat we naar Rogla toe moeten en dat werd zweten voor mij want ik moest zo nu en dan zelfs terug schakelen naar de eerste versnelling van de auto. Toen we eindelijk boven waren, ongeveer een klim van vijftien minuten, moesten we natuurlijk ook weer naar beneden. Het naar beneden rijden ging ook niet gemakkelijk want het was een grindpad waar we overheen gingen.
En om het helemaal spannend te maken gingen we eerst ook nog de verkeerde kant de berg af. Dus draaien op een weg waar je net langs elkaar heen kan maar ik/we durfden ook niet om de kar los te koppelen. Maar het lukte en uiteindelijk reden we aan de goede kant van de berg naar beneden. Natuurlijk ook nog tegenliggers op deze smalle weg en het dalen duurde ongeveer net zo lang als het stijgen en de snelheid was bijna hetzelfde. Maar we zien wel weer een paar, kleine, watervallen.
We komen weer op het asfalt en na een half uurtje staan we op de gekozen camping. We melden ons aan, zetten de tent op en nemen ons wel verdiende biertje. Als de tent helemaal goed staat, alles op zijn plek staat of ligt gaan we bij de receptie zitten om dit verhaal te typen en op internet te plaatsen. Geen idee wat we morgen nu precies gaan doen.
Rapporteer