Het is nu half negen en de regen tikt op het dak van de caravan dus maak ik vandaag maar het verhaaltje voor deze dag. Het is niet koud want ik zit nog steeds in mijn korte broek. Nadat we vanochtend hadden onbeten en ik mijn verhaaltje had gemaakt zijn we naar Senigallia gereden omdoor de branding van de zee te gaan lopen. Er word dit keer geen gebruik gemaakt van de TomTom maar ouderwets met de kaart op schoot van Esther. Vlak voor Corinaldo zien we een mooi uitzicht naar beneden en ik stop om Esther de tijd te geven om een foto te maken.
Deze hebben we samen net bekeken en we hebben hem afgekeurd voor het plaatsen op deze pagina. Wat ik wel leuk genoeg vond is het plaatsen van deze schaduwselfie. We stappen weer in en rijden door naar de zee. Om even half twaalf zetten we de auto op een parkeerplaats waar de parkeerautomaat weer niet reageert op onze pinpas.
Dus weer geld gewisseld en een kaartje gekocht tot tien over drie. Dat is, normaal gesproken voor ons, anderhalf uur langer dan dat we normaal in een plaatsje kijken. Al vlug kunnen we een strand oplopen en gaan de schoenen uit en lopen we door de branding heen. Het water is niet koud en Esther is blij als een klein kind. Natuurlijk word er ook een foto van de zee gemaakt. Na een klein half uurtje gaan we de boulevard op en halen we het zand van onze voeten.We lopen het centrum in op zoek naar een lunch en komen dit gebouw tegen waarvan we niet kunnen zeggen wat het is want het was afgesloten voor tentoonstelling of zo. We vinden een geschikt tafeltje en dan blijkt maar weer dat ik nog heel veel moet leren. Esther bestelt een pandina en ik vind een nostrano wel lekker klinken. Esther eet een lekker broodje en ik krijg een borrelhap voor vier personen!
We gaan weer terug naar de zee op zoek naar een gelateria wat nog best een uitdaging is zo blijkt. Maar een heel stuk verder dan verwacht is er dan toch één en we lopen naar de balie toe. Op de muur hangt de prijslijst en daar onder staan afbeeldingen van sorbets. De medewerker vraagt hoeveel bolletjes, tenminste dat denk ik, maar Esther zegt nee en wijst op een sorbet. Heel verbaasd kijkt de man naar de afbeelding en steekt zijn vingers op met een vragende blik of ik die ook wil waarop ikop een andere afbeelding wijs. De man glimlacht en zegt/gebaart dat we moeten gaan zitten. Als wij zitten komt hij naar buiten omeens goed te kijken wat wij nu bestelt hebben maar even later zitten we toch te genieten van ons ijsje.
En dan blijkt het ineens al half drie te zijn en moeten we toch echt op zoek naar de auto, Die vinden we vlug genoeg en na een bezoek aan de supermarkt ploffen we rondeen uur of half vijf weer in onze stoelen bij de caravan. En om even zes uur begint het eerste buitje van deze avondmaar het in nu, negen uur, al wee een poosje droog. Voor morgen is de voorspelling 26 graden en dan kan alles weer drogen.
Rapporteer