Op mijn lijstje uitgezochte campings staat als eerste Lavanda Blu waar we dus zondagochtend de TomTom op instellen. We rijden langs een supermarkt waar we gelijk eten en drinken kopen maar niet iets voor het avondeten want we hebben onze zinnen gezet op uit eten gaan. We genieten van het uitzicht onderweg en rijden op ons gemakkie want om even half twaalf zouden we al aankomen. We gaan van een geel weggetje, op de kaart, af en gaan verder op een wit weggetje wat wil zeggen dat er asfalt tussen de gaten ligt met vaak een stijgingspercentage die ze niet durven te vermelden. En dan word ik een grindpad naar beneden opgestuurd en we zijn, volgens de TomTom, vlak bij de camping.
En dat klopt ook want het blijkt de toegangsweg er naar toe te zijn en even later draaien we de parkeerplaats op. Er is niets in de buurt te zien en de camping spreekt ons ook niet aan dus we besluiten om weer verder te gaan. Omdat het de toegangsweg is moeten we nu ook tegen de berg op over het grindpad wat dus best wel spannend is. We slaken ook allebei een verlossende zucht als we weer het asfalt op rijden. We stellen de TomTom in op de volgende camping op het lijstje die vlakbij moet zijn wat ook klopt. Maar het lijkt er op dat we naar de volgende camping toe rijden waarbij we ernstig in de binnenlanden zitten met niets er om heen te doen. We besluiten om dat niet te doen en een stuk verder op in Le Marche een camping op te zoeken.
We stellen nu de TomTom in op Casa Tartufo want daar hebben ze volgens een Facebookgroep lekker brood. We gaan de tolweg op en rijden even later langs de Adriatische kust. Het zonnetje schijnt lekker en de temperatuur stijgt weer en dat doet ons humeur ook. Blijkbaar kan de TomTom daar niet zo goed mee overweg en besluit dat we moeten afslaan net op een punt waar we niet kunnen afslaan door een wegopbreking. We rijden even verder en draaien om dan alsnog de afslag te kunnen nemen. We rijden door een dorpje heen en even later gaan we op bijna hetzelfde punt de snelweg weer op als waar we waren gekeerd. Volgens ons is er iets niet goed gegaan met de kaartupdate's.
Dat blijkt even later ook weer als er een weg afgesloten blijkt te zijn en de alternatieve route, die de TomTom aangeeft, ook al een doodlopende weg blijkt te zijn. Gelukkig weet Maps wel een andere weg die nog werkt ook. Al met al zit er ineens met een vertraging van twee uur in onze planning. Op de camping aangekomen is er ruimte genoeg maar kunnen we er niet eten. Gelukkig weten ze weleen restaurantje voor ons en ze zullen ook wel reserveren.Wij zetten de caravan neer en weten dat we niet voor zes uur bij het restaurant moeten zijn. We drinken dus nog even wat en eten een paar pinnda's en vertrekken om zes uur naar Sassoferrato. Om even half zeven melden we ons bij het restaurant waar we te horen krijgen dat ze pas om half acht open gaan! Over laat eten gesproken.
We lopen dus maar even door het dorpje heen en nemen er ook foto's van
. Eindelijk is het dan half acht en we mogen naar binnen. Esther bestelt, veilig, ham en meloen maar ik kies iets uit opde kaart wat mij lekker lijkt. De keuze van Esther was beter want ik kreeg gefrituurde bloemkool, aubergine, kaasbolletjes en patat. Inderdaad, dat is niet iets wat ik lekker vind. Het hoofdgerecht daar in tegen smaakte wel heel erg goed. Het is al donker buiten dus we nemen geen toetje maar alleen maar koffie waarna we naar de camping gaan. Overdag zijn die kronkelweggetjes al niet makkelijk om te rijden maar in het donker is het helemaal vervelend. We besluiten dus ook om niet meer met de auto uit eten te gaan.In de caravan sluiten we de dag af met een lekker wijntje en besluiten om morgen naar de zee te gaan.
Na het ontbijt rijden we weg maar rijden even later langs camping Sempreverde waar we gaan kijken en deze bevalt ons een stuk beter. Groot voordeel is dat we niet een 100 meter naar boven moeten klimmen om naar de wc te gaan! Plannen worden weer omgegooid en een twee uur later staan we ook op deze camping. Onderweg hebben we boodschappen gedaan en we blijven voor de rest van de dag hier hangen. Er blijkt een verstopping te zitten in de dames toiletten en ik kan de verleiding niet weerstaan om mijn hulp aan te bieden. Die word ook geaccepteerd en later in de middag zit ik in een beerput te roeren.Uiteindelijk moet er een zuigwagen komen om de put leeg te maken en de leiding schoon te trekken.
We zouden zelf weer gaan koken en dan mag ik kiezen wat het word en ik zag iets liggen met rode bladeren wat me intrigeerde. Geen idee wat het is of hoe je het moet bereiden maar we namen drie worsten en een stronk radicchio mee voor het avondeten.Aardappelen hadden we nog. Nu hebben we tegenwoordig overal internet dus toch maar opgezocht wat dat nu is die radicchio en het blijkt dus gewoon een soort witlof te zijn. Oke, hoe ga ik dat eetbaar maken?
Dus de worsten in plakjes gesneden, aardappelen ook in blokjes gesneden en voor gekookt, en de witlof fijn gesneden. Plakjes worst aagbebraden, aardappelen mee gaan bakken, kerrie, twee plakken kaas en de radicchio er bij gedaan en het was nog te eten ook.
We wassen af en genieten van de zonsondergang en bedenken dat we wel zien wat de volgende dag brengt.
Rapporteer