De regen van gisterenavond heeft een leuk neveneffect want ik kan niet meer op de bodem van de omringende dalen kijken. Daar drijft een zee van wolken in wat best een mooi gezicht is. En nu geen koeienkoppen die boven de mist uitsteken maar bergtoppen.
Tijdens het ontbijt maakt Esther ook een lunch klaar want we willen een wandeling gaan maken. Volgens de bordjes duurt die drie uur wat bij ons altijd spannend is want we raken wel eens, eigenlijk altijd, de weg kwijt. We gaan vol goede moed op weg met het idee om rustig aan te doen, goed op te letten en onderweg te picknicken. Na een half uurtje of zo krijgen we bezoek van een paar dazen en een klein stukje verder op is het een grotere zwerm.
Niet de leukste vliegende insecten en we weten allebij hoe zo een steek voelt. We overleggen maar besluiten om toch door te gaan! Verkeerde beslissing want de volgende twee uur zijn we aan het door lopen om ze maar weer kwijt te raken maar we blijven door het bos lopen. Eerst omhoog, tot 703 meter,en daarna gelukkig naar beneden. Uiteindelijk hebben we inderdaad 3 uur gedaan over de wandeling maar de picknick maar bij de caravan gehouden.
De rest van de middag bijna niets gedaan en 's avonds eten gemaakt waarna koffie gedronken en een spelletje gedaan.
Na het ontbijt en de verplichte wasbeurt zijn we naar Cittá di Castello gereden wat een klein dorpje/stadje is hier vlak bij. Er is niets bijzonders daar maar dat maakt het voor ons juist leuk. We kijken in een kerk en zakken op een terrasje neer voor een kop koffie. Heb hier in Italië nog geen gebakjes kunnen ontdekken dus het word ook niet meer. Wel is er een schok van de rekening van die 2 koffie, namelijk 3 euro 20!
We dwalen verder door de oude straatjes wat we eigenlijk veel leuker vinden dan kijken bij de toren van Pisa of de kathedraal van Florence. We komen in nog een kerkje en kuieren langs een, denk ik, stadsmuur. Uiteindelijk hebben we alles gezien, vinden we, en zoeken we de auto weer op om boodschappen te gaan doen.
Dat lukt met de hulp van de Italiaanse winkelpersoneel die het ook wel leuk vinden om een stel van die niet Italiaans sprekende toeristen te helpen. Dus de vleeswaren worden voor ons gesneden, voor het brood heb ik een naam opgeschreven en we nemen allebij ook een stuk pizza mee. Nee, we hebben geen klantenkaart! Ja, we willen, onder protest, wel betalen. Op een bankje buiten de supermarkt eten we de pizzastukken op waarna we met de auto naar de camping gaan.
En de voorspelling is dat we de rest van de middag weinig doe, vanavond eten en koffie maken en na een spelletje weer ons bed opzoeken. Morgen naar de volgende camping.
Rapporteer