De wekker mocht ik van Esther op vijf uur zetten, zodat we om zes uur zouden gaan rijden, maar mijn inwendige wekker vond dat toch te laat dus even half vijf liep ik al beneden. Alles was al ingepakt dus ik had ook niets te doen maar uiteindelijk word het dan toch vijf uur en samen met Esther ontbeten en alle andere dingen die je doet voor dat je onderweg gaat naar Italië. En ja, we reden even zes uur vanaf huis weg.
Gelukkig was de eerste “paniek” nog in Alphen want Google Maps wilde zich niet vertonen zoals wij hem graag zagen. Even goed kijken met ze tweeën bracht de oplossing, we hebben de ANWB routeplanner uitgezet want die was zich aan het voordringen.
Afgelopen dinsdagochtend vertrokken we op ons gemakje om een uurtje of tien naar Isolabona wat een reis zou moeten worden van een goede vier uur. Inderdaad, volgens Google maps maar natuurlijk maken wij er weer iets anders ervan. Het eerste oponthoud is een bezoek aan de supermarkt maar die stond van tevoren al vast. Maps stuurt ons een tolweg op wat ik te laat in de gaten had maar daar zijn we al vlug weer vanaf en we rijden lekker rustig door over de binnenwegen van Italië waardoor je weinig verkeer op de weg zien maar wel door dorpjes heen rijdt. En, nog steeds volgens Maps, we zouden rond half drie aankomen op camping Delle Rose dus waarom haasten?
Inderdaad, oplettende lezer, we hebben onze plannen veranderd want toen we gingen kijken wat er te doen zou zijn in Turijn werd deze stad vergeleken met Milaan en van die lijkwade was helemaal geen sprake. Nu waren we allebei wel blij met mijn werk van de afgelopen winter waardoor we een hele grote keuze hadden uit campings in de Piëmonte en daaruit kozen we er één die op drieënhalve uur afstand rijden was. Dit omdat we al van tevoren weten dat we toch wel vertraging krijgen want wij rijden nooit zo hard.
Na een goede nachtrust kom ik deze zaterdag weer op tijd mijn bed uit om koffie te kunnen zetten voor Esther die ook netjes in haar bed blijft liggen tot deze klaar is. Na het eerste bakkie ga ik het brood halen en dekt Esther de tafel. Als we gaan eten komt Esther er achter dat die ene vleeswarenbeleg die er zo lekker uit zag met die dingetjes er in niet iets is wat zij wilt eten want die dingetjes zijn olijven. En weer is er meer voor mij alleen om op te eten! Dit keer hadden we twee bolletjes en een “brood” besteld en daarvan maken we onze lunch want we gaan toch echt wandelen.