Vanochtend werden Esther en ik samen wakker en het eerste wat zij zei was; “Ik zou wel een paard lusten!” en dat was voor mij het teken dat het een stuk beter ging met haar. Nu was het nog maar half zes dus te vroeg om uit bed te gaan maar ik begin het toch uiteindelijk te leren om maar te blijven liggen. 
O ja, dit is het uitzicht vanuit de hotelkamer als de zon is opgekomen. Als de zon onder is zie je veel minder er van.
Dus even voor zeven uit bed en na het wassen naar het ontbijtbuffet in de hoop dat er lekkere dingen zouden staan om te eten. Maar het niveau van het eten van gisterenavond werd niet anders deze ochtend. Jammer, maar gelukkig herb ik nog een wintervoorraad op buikhoogte hangen dus deze paar dagen overleef ik wel.
Na het eten zijn we naar het station gelopen voor het hoogtepunt van deze reis, namelijk de treinreis vanaf Brig naar Disentis. Deze reis duurt drie uur in een panoramarijtuig. Dat is leuk zo een wagen met hele grote ramen maar word iets minder als de zon zo uitbundig zijn best doet. En ja, wat valt er te zeggen over een treinreis naar boven toe door de bergen heen. Inderdaad, het is mooi en ja, we zagen steeds meer sneeuw verschijnen en in het ene dal was het mistig terwijl er in het ander dal weer vol op de zon scheen.
Op deze foto zie je iets wat de spoorwegen in Nederland niet hebben en dat is een tandrad. Daar door kan de trein tegen de bergen op rijden en als er veel sneeuw op de rails ligt kunnen de wilen best gaan slippen maar blijven de treinen door rijden. Dus de spoorwegen in Nederland kunnen dit gaan aanleggen door heel het land om vertragingen te voorkomen maar dan denk ik ook dat de prijzen van het kaartje nog een eind omhoog gaan.
In Disentis was helemaal niets te doen en dan is een uur wachten wel heel erg lang. Natuurlijk hadden we kunnen gaan wandelen maar omdat we wel heel ernsitig gewaarschuwd waren dat we niet te laat mochten komen durfden we niet te ver weg te gaan van het station. Op de terugweg zagen we bijna hetzelfde dus dat was niet zo spectaculair meer en daarbij, we moesten weer drie uur in die hele warme trein zitten.
Maar we hebben Brig weer gehaald, bij de Coop een flesje wijn gescoord waarna we in het restaurant zijn gaan eten. Dat was weer geen culinair hoogstandje maar mijn maag was/is gevuld. Daarna nog even koffie gedronken in een tentje tegenover het hotel waarna ik samen met Esther de foto’s voor dit verslag heb uitgekozen.
Morgen gaan we naar Martigny in Frankrijk waar we met deMont Blanc Express gaan rijden.
Rapporteer