Vannacht werd ik wakker omdat Esther op het toilet zit wat helemaal niet vreemd is dus ik draai mij om en voor dat ik slaap hoor ik haar weer in bed stappen. Maar ik word weer wakken en Esther ligt weer niet naast mij en nu staat het licht wel aan in de wc. En dat is voor mij een teken dat er iets niet goed gaat. En als ze in bed stapt geeft ze ook aan dat ze zich niet lekker voelt.

Om even half zeven besluit ik om dan toch maar uit mijn bed te gaan maar Esther blijft liggen en geeft de mededeling dat ze niet lekker is. Nu heb ik wel eens meegemaakt dat ze langer als mij blijft liggen maar ze had nooit de opmerking erbij: “Ik voel mij niet zo lekker!”. Om een lang verhaal over de ochtend in te korten, Esther heeft niet ontbeten en het eerste wat ze at was een croisantje om een uur of elf.

Zuurkool met worstMaar dat bleek achteraf ook geen goed idee want tijdens onze fotostop in Montreux was ze weer zo beroerd dat ze weer niets heeft gegeten. Gelukkig mocht ik wel eten en ik bestelde een Zwitserse specialiteit, tenminste dat begreep ik uit de Franstalige kaart.Nou dat eten we in Nederland ook met enige regelmaat alleen was hier de worst grover van structuur. En Montreux is een hele dure plaats waar je kan slenteren langs het Meer van Genève, je kan kijken naar mooie gebouwen, komen we ook op het station terecht komen en ook een beekje door de stad heen zien lopen.

Vandaar het laatste stuk gereden naar ins hotel in Brig waar Esther nog even uit bed is geweest om te kijken of ze iets wilden eten maar het enige wat ze heeft gedaan is een foto maken van de eetzaal. Ik heb wel netjes mijn bord leeg gegeten en terwijl zij slaapt waak ik over haar.

En nu maar hopen dat ze morgen iets beter is!

1000 Resterende tekens