Natuurlijk werden we weer veels te vroeg wakker terwijl we hadden bedacht om alleen maar niets te doen deze dag. Dus om half acht waren we klaar om niets te gaan doen! Natuurlijk moesten we ook nog een paar boodschappen doen dus we zijn "even" gaan wandelen.
Dat betekent dat we eerst langs het 
stuwmeertje lopen, een berg opklimmen (via een achterafweggetje), een akker over lopen, de berg weer af, de berg weer op naar een kerkje met begraafplaats want dat vind Esther interessant en daarna naar beneden naar de winkel.
Voor dat we de winkel binnen vallen eerst nog een bakkie koffie gehaald en daarna pivo, brood en kaas gekocht. Bij de slager wat ham gehaald en weer terug naar de caravan, half één! Daar maar een lunch gemaakt voor ons beide terwijl we ons beginnen te ergeren aan al het hondengeblaf. Er is namelijk een campinggast die vijf van de sledehonden heeft en die beesten blijven maar blaffen. Terwijl wij druk zijn met het niets doen komen er steeds meer Tsjechen met die sledehonden op de camping dus we hebben het vermoeden dat er iets met die honden aan de hand is hier in de buurt. Of een club komt gewoon bij elkaar. Al met al word het orkest van honden aardig uitgebreid.
Na het lezen en spelletjes doen lopen we naar het restaurant waar we gisteren heerlijk hebben gegeten en die naast de camping zit dus dan kan je ook een paar pivo's naar binnen laten klotsen. Dus Esther op haar imitatie pantoffels en ik op mijn klompen lopen we al likkebaardend naar het restaurant die gesloten blijkt te zijn! Dan maar verder gelopen naar een restaurant aan de andere kant van het meer. Daar kiezen we iets uit op de kaart wat ons wel lekker lijkt maar absoluut niets herkenbaars heeft. Als de serveerster met de bestelling aan komt weten we eigenlijk niet precies meer hoe het gerecht heet wat we hebben uitgekozen en vragen we ons af of we wel de goede voor ons neus hebben staan. Dus grote verwarring als ik weer vraag om het menu want ze willen graag Engels praten maar die taal beheersen ze een stuk minder dan mij. Maar uiteindelijk begrijpen ze het en vertellen ons dat we ieder het goede menu eten.
Als wij na het eten, wat heerlijk smaakte, nog een toetje willen kost het enige moeite om een serveerster naar ons toe te laten komen en er is onduidelijkheid over wat wij, die stomme toeristen, nu weer willen. Als de serveerster aangeeft dat ze begrijpt wat ik wil dan loopt ze weg en gebeurt er een hele tijd niets terwijl de eetruimte toch niet zo groot is. Op eens komt ze naar ons toe met weer bier en zet die bij ons op tafel!?! Als ik de serveerster zie achter de bar die het beste Engels praat loop ik er heen en probeer duidelijk te maken dat wij nog een toetje willen en vraag of het soms gebruikelijk is om alles in één keer te bestellen. "Nee" zegt ze "het is gebruikelijk dat je een maaltijd eet en dan hoog uit nog een bak koffie en dan weer verdwijnt". Ik vertel dat wij gewend zijn om te beginnen met soep, hoofdmaaltijd, toetje en dan koffie waarna in onze toetjes bestel. Ondanks dat de bestelling niet helemaal goed gaat smaakt het wel en als we afrekenen valt het me weer op dat ze ook niet gewend zijn om een fooi te krijgen.
Door het donker lopen we weer terug naar de camping, wat met anderhalve liter pivo niet zo gemakkelijk is, en op de camping aangekomen blijkt het leger van honden erg uitgebreid te zijn. Toch valt de herrie die ze 's avonds maken erg me en we kunnen gaan slapen zonder ons te ergeren aan het geblaf. Morgen willen we hier in de buurt een stadje gaan bekijken maar we weten nog niet welke.
Rapporteer