Vanochtend werd ik om acht uur wakker waarna ik ontdekte dat de camping een stuk groter was dan dat we gisteravond konden zien. Naast de camping loopt ook een beek en een stukje verder op ligt daar een heel bijzondere brug over. Tenminste volgens de beschrijving is dit de enige overdekte brug.
Na alle dingen die je ’s ochtends doet gaan we om een uur of tien een stukje wandelen waarbij we natuurlijk een weg in wandelen die nergens heen gaat en we weer net zo hard terug kunnen lopen.
Om even één uur komen we weer bij de caravan en hebben schaamteloos genoten van de rust, drank, chips, zon en alle anderen dingen die het leven waard maken om het te leven. Om een uur of vier zetten we de weggooi barbecue aan die om half vijf nog steeds niet warm is. Dan maar de tweede in de fik gestoken die ook al niet echt wil branden. Als ik met een klauwhamer stukjes aanmaakhout probeer te maken probeert Esther met blazen meer leven in de al gloeiende barbecue te krijgen.
Mijn experiment, met lucifers en splinters brandhout, mislukt maar met mijn aanmaakhout en Esther haar blazen krijgen we wel leven in de tweede barbecue. Het is half zes en we kunnen eindelijk eten 
waar we om half zeven mee klaar zijn. Na de afwas en het koffie zetten zitten we nog even te genieten van de rust maar die is iets te groot want wij zijn de laatste kampeerders op dit veld.
Dat is wel heel erg stil en we missen toch wel een beetje de gezelligheid van de avond dat we aankwamen maar te moe waren om er met volle teugen van te genieten. Dus om een uur of tien kruipen we in ons bed waar we nog even lezen maar daar na gaan slapen.
Rapporteer