Als de luiken van het huisje en de deur dicht zitten is het heel donker en als ik wakker word weet ik niet hoe laat het is. Misschien is het buiten ook nog wel donker en dat vind zelfs ik te vroeg om uit mijn bed te gaan. Nog even lukt het me om te doezelen maar dan word ik toch echt weer te onrustig en kleed ik mij aan en stap naar buiten.
Dat is gelijk schrikken want de halve camping blijkt al wakker te zijn en volgens mijn klokje is het al half acht geweest. Esther is ook heel verbaasd als ik haar wakker maak en vertel dat het al acht uur is en wil het ook niet geloven tot ze haar eigen klokje bekeken heeft. Hierna is het zelf koffie zetten en ontbijt klaar maken. Gelukkig had ik nog eieren want anders zou het vakantieontbijtritueel niet kloppen.
Na het ontbijt, de afwas en ons zelf wassen of douche is het een uur of half elf en besluiten we om naar Kašperské Hory te gaan lopen. Net voorbij de camping staat het bordje waar op staat dat het 3,1 Km. Is en dat zou toch makkelijk genoeg te doen moeten zijn. Wat niet op het bordje staat is dat het drie kilometer naar boven lopen is en 100 meter naar beneden om het centrum te bereiken. In het dorpje zelf is niet veel te beleven dus we drinken maar weer een kopje thee op een terras en slenteren nog even verder. We zien een bordje dat er een wandelroute is naar een kasteel en we besluiten om dat dan maar te gaan doen. Over een klein paadje komen we op een gedeelte wat wel heel steil naar beneden gaat en dan beginnen mijn kuiten vast te branden.
Als we daar beneden zijn aangekomen zien we nog geen kasteel maar wel een bordje dat het nog twee kilometer verder is. Wat ook niet op dit bordje staat is dat het stijgingspercentage minimaal 25 % is. En dat naar boven nu! Na veel gehijg, gepuf, geklaag en vijftien pauzes bereiken we uiteindelijk het kasteel die er precies zo uit ziet als alle kastelen die we al een keer hadden bekeken. Maar goed we hebben het gehaald en hoeven nu alleen nog maar die helling naar beneden te lopen. Als we dat voor een kwart hebben gedaan beginnen mijn kuiten mij duidelijk te maken dat ze weten dat er een auto op een camping staat en of ik daar de volgende keer maar even gebruik van wil gaan maken.
Maar we overleven het en om een uur of vijf ploffen we op onze krukjes neer met twee vers getapte pivo's. Een uurtje later lopen we naar het andere restaurant en geven aan dat we behalve pivo ook graag willen eten. En dan komt de menukaart tevoorschijn wat een kladblokblaadje is waar in het Duits op is geschreven wat we kunnen eten. Nu is ons Duits nog steeds niet echt goed maar we maken wel een goede keuze want het smaakte wel.
Ondanks dat besluiten we om morgen maar weer zelf te koken. Tijdens het koffie drinken besluiten we om de volgende dag alleen even in Sušice te gaan kijken en voor de rest van de zon te gaan genieten.
Rapporteer