Omdat we niet zo gemakkelijk verbinding hebben met internet maar weer een verhaaltje die meerdere dagen beslaat.
Maandag worden we rustig wakker en doen ook rustig aan met het ontbijten en dergelijke want we willen op de fiets naar Kraków en ons kennende zijn we dan meestal heel vroeg in een plaats en ook weer heel vroeg klaar met er in kijken. Dus we krijgen het voor elkaar om tot negen uur het gaan fietsen uit te stellen!
Dus voor de tweede keer deze vakantie gaan we kijken hoe het fietsen in Polen is en nu we weten dat we ook over het voetpad mogen rijden gaat het al gemakkelijker. Wat natuurlijk ook helpt is dat we met Maps ook een richting aangeduid krijgen waar we heen moeten.
We zijn dus al snel in het centrum van de oude hoofdstad van Polen maar echt mooi kan ik het niet vinden. Nu ben ik zo wie zo geen mens voor steden en vind ze over het algemeen veels te druk met verkeer en dergelijke. Daarbij stinkt het ook in Kraków naar de uitlaatgassen en dat maakt het bezoek niet echt leuker. Maar dat weerhoudt Esther er natuurlijk niet van om foto's te maken. Terwijl we zo door het centrum zien we een koffietent en besluiten wat te drinken. Daar zittend komen we er ineens achter dat de fabriek van Schindler zich ook in Kraków bevindt en dat het nu een museum is. Dus we lopen, weer met hulp van Maps, daar naar toe. We komen er om even half elf aan en er staat een rij voor de kassa. Esther blijft in de rij staan en ik ga eens kijken hoe dat hier werkt, want moet je hier ook met een gids mee of mag je er zo in?
Het blijkt dat je moet reserveren om binnen te kunnen kijken en anders moet wachten tot dat er een plekje is om binnen te komen. Gezien de rij die er stond zijn wij dus weer terug naar het centrum gelopen. Nu gebruiken we geen hulp en natuurlijk verdwalen we en lopen een eind om het centrum heen maar vinden het uiteindelijk wel weer. Vlak voor dat we er weer zijn komen we langs een aantal marktkramen waar ze eten verkopen en er is ook een biertentje. We kopen dus twee glazen bier en vragen aan een verkoopster om van alle pierogi (bladerdeeghapjes) er één te geven. En even later zitten we lekker te eten en drinken.
We kuieren nog een keer langs de kraampjes met souvenirs, drinken nog eens wat en proberen nog een keer te verdwalen maar de drukte word steeds erger en de stank ook dus we gaan maar weer terug naar de fietsen. Esther zoekt weer de weg met de telefoon en vol goede moed gaan we onderweg. We nemen een hele andere richting dan we hadden op de heenweg en komen uiteindelijk op een paadje uit waar je echt niet kan fietsen maar terug gaan was ook geen optie!
Na de nodige krachttermen komen we uiteindelijk uit op de camping. Hier gaan we ons even vermaken waarna we naar het dichtstbijzijnde restaurant lopen wat een pizzeria blijkt te zijn. Hier eten we en terug op de camping maken we weer koffie, doen we een spelletje en kruipen we weer samen in bed.
Dinsdagochtend mag ik Esther tussen zeven en half acht wakker maken, we gaan weer verder rijden, maar zij is zo oneerlijk om al eerder wakker te worden. Sta je daar klaar met een emmer water en kan je die niet eens gebruiken. We ontbijten rustig en om een uur of negen vertrekken we naar Sienna in Polen toe want daar zouden we aan een meer kunnen staan. Tijdens het rijden word het duidelijk dat we beide toch niet zo graag in Polen blijven dus we stellen de TomTom in op een plaats in Slowakije.
Omdat het nog erg vroeg is besluiten we om nog meer in de richting van Tsjechië te rijden en kiezen een camping bij Dolný Kubín uit maar dat blijkt er één te zijn met vakken waar je mag staan en als ik ergens allergisch voor ben dan zijn dat vastgestelde plaatsen op een camping. We rijden dus weer iets Slowakije in om dan bij een meer te gaan staan maar volgens de TomTom en de kaart hoort daar een camping te zijn maar volgens onze bevindingen is die daar niet. Ondertussen begint het nu toch wel weer laat te worden en kiezen we dan maar een camping uit die we al kennen en gaan onderweg naar Varín. Onderweg zie ik ineens mijn fiets op de vouwwagen leunen tegen de fiets van Esther! Dus stoppen en kijken wat er aan de hand is. Er blijkt een stang gebroken te zijn en ik heb geen idee hoe dat kan. Met een beetje vindingrijkheid krijg ik de stang weer op zijn plek en rijden we verder naar de camping. Daar aangekomen zakt de moed helemaal in onze schoenen want de camping is voor dit seizoen gesloten!
Ons beider humeur is ondertussen toch best wel een eind gedaald maar gelukkig vinden we binnen het uur een camping die wel open is en waar we mogen staan. De beheerder vind het nodig om over van alles en nog wat te zeuren en ook meten we horen hoe geweldig zijn camping wel niet is. Wij klappen de kar open, maken eten en drinken nog wat waarna we ons bed inkruipen.
Als ik op woensdagochtend de afwas sta te doen komt er een dame binnen lopen die tegen mij begint te kletsen, in het Nederlands, over hoe geweldig het wel niet is op de camping, hoe mooi Slowakije is, hoe veel herrie de buren maken, hoe lang wij nog blijven, hoe vervelend afwassen is en nog meer van dat geklets!
Voor mij is het duidelijk; Wij rijden verder vandaag en gelukkig is Esther het met mij eens!
De bedoeling van deze vakantie was dat we in de omgeving van Olomouc zouden gaan fietsen dus we kiezen een camping uit in de buurt en stellen de TomTom daar op in. Zo wel gisteren als vandaag is het te merken dat we in bergachtig gebied rijden want ik heb nu niet veel plezier van mijn automatische piloot maar moet de gehele tijd zelf gas geven en de nodige keren schakelen.
In Tsjechië aangekomen tanken we en kopen we gelijk een vignet zo dat we ook over de snelwegen mogen. In de buurt van de camping doen we vast boodschappen en nemen we geld op waarna we rond een uur of drie de camping oprijden. Op het gemakkie zoeken we een plekje en als we die hebben gevonden halen we de fietsen van de kar af en kijk ik of ik een betere oplossing kan vinden voor de fietsendrager maar die is er niet en mijn oplossing begeeft het ook bijna. Maar we kunnen nog altijd de fietsen plat neer leggen op de kar maar hebben we wel spanbanden of iets dergelijks nodig.
We zetten de tent op en vermaken ons met dingen opruimen, drinken, de was doen, drinken, lezen en, inderdaad weer, drinken. We hebben geen eten mee genomen om te koken/bakken maar zoeken via Maps een restaurant in de buurt op. Die blijkt op een anderhalve kilometer afstand te zijn en we gaan lopen wat een resultaat is van dat drinken. Als we de camping af lopen staan we gelijk naast een restaurant en we lopen dus niet verder maar zakken daar neer op het terras en bestellen bier en even later eten.
Hierna weer naar de tent, koffie zetten en besluiten we dat ik, Arjan, morgen (vandaag dus) weer mijn verslag ga maken en we daarna in Šternberk zelf gaan kijken. We hebben namelijk besloten om eens iets rustiger aan te gaan doen en staan hier dus tot zondag en misschien nog wel langer.
Rapporteer