Afgelopen zondag hebben we voor de vijfde keer deze vakantie een natte tent mogen inpakken dus echt vrolijk waren we niet toen we gingen rijden. Wel is het gelukt om de fietsen op de vouwwagen neer te leggen en ze nog vast gebonden te krijgen ook. We stellen de TomTom in op want daar voor zijn een hoop campings volgens onze kaart uit 2005. Esther speelt weer met de camera om het uitzicht vast te leggen en ook een kasteel. Omdat dat nu meestal fout gaat door bomen die voor de lens springen ben ik maar gestopt om haar alle tijd te gunnen voor het maken van een foto.
En we hebben geen idee waarom het iedere keer fout gaat met het zoeken naar een camping maar ook nu komen we maar één bordje tegen maar die wijst ons niet naar een camping. Dan vinden we er één maar die is vlak langs een drukke autoweg en er is niets in de omgeving en de derde die we opzochten geeft ons ook geen gevoel van; "Kom lekker gezellig binnen". Omdat we toch vlakbij een bekende camping zijn, daarbij een meer is en een lekker restaurant besluiten we om dan maar naar Česká brána te gaan in Stará Oleška. En ja, er is ruimte genoeg, bier is er ook en het eten is er nog steeds lekker!
Wel jammer dat alles heel vochtig is.
Maandagochtend is het koud en het ziet er niet naar uit dat de zon snel gaat door breken. Is voor ons niet zo erg want we hadden gisteren al bedacht dat we vandaag weer wandelend boodschappen zouden gaan doen in Česká Kamenice. Nu hebben we dat al eerder gedaan dus we weten precies waar we heen moeten lopen en verbazen ons nu niet meer over de spoorwegovergang en het stationnetje daar vlak bij. Wel zien we dat een huisje nu is wat in 2014 er nog onverzorgd uit zag, nu is afgewerkt en we merken op dat de 
bramenoogst ook wel goed zal zijn. We lopen rustig verder en komen uiteindelijk in het dorp. Daar willen we wat gaan zitten drinken maar er hangt een rioollucht op het gehele plein dus we doen onze boodschappen en lopen weer terug.
Ook dat gaat eigenlijk te gemakkelijk en voor we het weten zijn we weer op de camping waar de zon nog steeds niet schijnt. Het is gelukkig niet zo koud als vanochtend maar als om even vier uur eindelijk de zon door de wolken heen breekt zijn we wel heel gelukkig met de warmte. Maar rond een uur of zes begint hij, de zon, te verdwijnen achter de bomen en is het tijd om eten te koken. Daarna weer de koffie met gebak, spelletje, bier en wijn en dan weer het bed inkruipen.
Rapporteer