Lekker op tijd word ik wakker en na even wachten laat ook Esther merken dat zij wakker is. Na het ontbijt spreken we af dat ik nog even boodschappen ga doen terwijl zij de tent vast opruimt. Als ik terug kom lopen blijkt alles al klaar te zijn en hoef ik alleen nog maar de haringen uit de grond te trekken. We vertrekken vandaag dus niet op het door mij verwachte tijdstip maar zijn veel vroeger. We besluiten om binnendoor te gaan rijden maar na het voor de tweede keer kruisen van de snelweg naar Koper besluiten we om die dan toch maar te volgen.
We zien onderweg een kale berg, een tunnel en Esther wijst naar Italië en we rijden rond een uur of twaalf de eerste camping op. Deze heeft voor ons geen plaats maar weet wel een tweede camping in de buurt. Daar aangekomen krijgen we te horen dat we maar even moeten kijken waar we willen staan en ons moeten melden als we een plekje hebben gevonden. Op de plekken met het uitzicht op de zee is te weinig ruimte voor ons of de helling is te groot zodat we toch op een standaard plek terecht komen. En daar is onze tent wel een zielig hoopje.
Als de tent staat gaan we naar de zee om te zwemmen en ik duik vanaf de trap in het water en weet gelijk weer waarom ik nooit naar het strand ga, Gatverdamme, wat smaakt die zee vies. Esther pakt het voorzichtiger aan en zwemt vanaf het trapje, daarna weer vlug eruit en maar wegspoelen die bijsmaak.Na het wegspoelen van de zoute smaak lopen we nog een stukje en wil Esther graag in een heksenkring staan. Dat heeft ze geweten want daarna werd ze opgevreten door de muggen of zo iets dergelijks.
Gisteren hadden we afgesproken om vandaag op tijd te gaan wandelen om in Piran te kijken en dat is toch wel een kilometer of acht hier vandaan, Dus vlug de koffie gezet en de eieren gekookt waarna de tocht om even negen uur begint. Het is dan al 23 graden en de verwachting is 30 graden. Dat is niet zo erg als je ergens schaduw hebt maar die was ver te zoeken. De restaurants die we zagen ademde het woord "geld" uit en wij beide hadden geen zin om daar wat te gaan drinken. We hadden zelf water mee genomen dus we dronken wel genoeg want het zeewater is wel helder maar niet te zuipen.
In Piran zijn smalle straatjes en nog smallere straatje die uiteindelijk uitkomen bij de oude stadsmuur waar we op mogen tegen betaling. En dan heb je een mooi uitzicht op het stadje met alle rooie daken. We drinken wat op een terrasje en dwalen verder maar zo groot is het plaatsje nu ook weer niet. Dus op de terugweg nemen we een paar penne en lopen rustig verder. Op de camping aangekomen gaan onze schoenen uit en gaan we op zoek naar een koel traktaatje. Hierna de gewone dingen weer gedaan zoals eten, verhaaltje typen, lezen en daarna slapen.
Rapporteer