We zijn er!

Zoals bekend ben ik vroeg wakker maar nu was zelfs Esther op zaterdag al voor de wekker wakker dus rond een uur of kwart over zes zaten we in de auto waar we de TomTom op Bled in Slovenië hadden ingesteld. Onze TomTom vindt het niet meer nodig om de tijd te onthouden dus we kunnen niet aflezen hoe laat we daar zouden moeten aankomen maar door dertien bij zes op te tellen komen we ook op een tijd uit die we toch niet gaan redden.

En ook nu weer valt er niet veel te zeggen over het rijden want dat blijft iedere keer even saai als voorgaande jaren. Maar omdat we nu niet goed weten waar we heen gaan heeft Esther maar alle hulpmiddelen bij zich genomen zodat we zeker niet kunnen verdwalen. Onderweg heeft Esther contact met haar broer, Rick, die met zijn gezin onderweg is naar Nederland en ik zit te grappen dat als hij nu laat weten waar hij rijdt we naar elkaar kunnen zwaaien. Maar we gaan het nog leuker maken want door wat tegenslag aan zijn kant, files en dergelijke, zal hij nog maar net over de grens van Oostenrijk en Duitsland een camping gaan opzoeken. En deze is voor ons dan nog maar vier uur rijden. En dan is het nog maar net één uur bij ons. Oké, dat gaan we natuurlijk niet om vijf uur redden maar zes uur is wat ons betreft ook goed.

Nu gaat het bij ons sneller als verwacht en ondanks het verkeerd rijden van ons, rijden wij om even half zes de camping op waar nog maar heel weinig plek is maar ze gelukkig toch nog net een gaatje voor ons hebben. Rick is er dan nog niet want die kwam nog meer auto's die langzaam reden tegen. Maar even zeven uur komt hij bij ons langs om te melden dat hij gaat eten en straks wel langs komt. Ik geef aan dat wij wel over een half uurtje bij hem komen zitten in het restaurant. Zo gezegd en zo gedaan en zo werd het een gezellige boel.

De volgende ochtend haal ik de bestelde broodjes op bij de receptie om een uur of zeven en niet veel later zitten we gezellig te ontbijten. Dan is het tent inruimen en dichtklappen, kar achter de auto hangen en Rick een prettige terugreis wensen. Om even negen uur gaan we het, voor ons, onbekende tegemoet. Nu stellen we de TomTom in op Radovljica in Slovenië. Daar ben ik al eens vaker geweest maar dat is minimaal veertig jaar geleden en we gaan ervan uit dat er heel veel veranderd is.

We zien de bergen steeds duidelijker, nemen onderweg een kopje koffie met een plakje cake voor Esther, zien een kasteel staan, gaan door verschillende tunnels maar onze tent staat om even half vier opgezet op de gewenste camping. De camping is niet echt verandert en het zwembad is ook nog gewoon aanwezig maar van het dorp zelf weet ik helemaal niets meer. Rond een uur of vijf gaan we daar kijken en gaan we eerst op zoek naar een winkel want we hebben helemaal niets meer te eten behalve appels, halve komkommer en vier stroopkoeken. De winkels zijn vlug gevonden en ineens staan we in het oude centrum. Daar genieten we van het uitzicht en nemen een pilsje terwijl we op de menukaart zoeken wat we willen eten. 

Hierna weer naar de tent waar we na lezen en spelletje spelen we al vroeg ons bed opzoeken. Auto rijden is best wel vermoeiend!