Zaterdagochtend kwamen we om even 6 uur ’s ochtends er achter dat Slovenië toch voor de Nederlanders gesloten was. Dus tijdens het ontbijt en inruimen van de laatste spullen in de caravan overleg waar we dan heen kunnen gaan. Een veilige optie was Tsjechië want daar weten we wat we mee gaan maken maar we kennen het ook eigenlijk al te goed om nog echt iets te kunnen ontdekken. België en Luxemburg trekken mij helemaal niet en dat geld ook voor Frankrijk. Dus we besloten om dan maar naar Italië te gaan.
Als ik vanochtend mijn ogen open doe zie ik dat Esther al wakker is en als zij kijkt op haar klokje hoe laat het is besluiten we om uit bed te gaan. Dan heb ik, voor het eerst in jaren, uitgeslapen tot na zevenen. Eigenlijk moet dat in de krant maar al vlug blijkt dat ze niet goed heeft gekeken en het toch voor zevenen is. Ondertussen ben ik al gedoucht en sta ik te springen om de eitjes te gaan koken voor het ontbijt. Maar dat kan nog niet want we kunnen de bestelde broodjes pas om 8 uur ophalen. Uiteindelijk word het toch 8 uur en na een lekker ontbijt begin ik om het eerste verslag te maken van deze vakantie. In de tussentijd doet Esther de afwas en een handwasje. Best wel goed verdeeld zo ;-)
Na alle dingen die ’s ochtends gedaan worden om wakker te worden en de maag te vullen stappen we in de auto om te gaan kijken in San Marino. Zonder enige problemen komen we in het land en even later zelfs in de plaats. We zetten de auto op een parkeerplaats want het lijkt heel veel op San Leo en daar was in het plaatsje ook geen parkeerplaats te vinden.
Omdat er op de camping en daar omheen niets te doen is besluiten we om op weg te gaan naar een camping die ik had uitgekozen voor de terugweg. Nu zit deze camping halverwege Duitsland en dat vinden we nog te snel gaan dus na een paar uur rijden gaan we eens kijken of we een camping kunnen vinden.