Zaterdagochtend kwamen we om even 6 uur ’s ochtends er achter dat Slovenië toch voor de Nederlanders gesloten was. Dus tijdens het ontbijt en inruimen van de laatste spullen in de caravan overleg waar we dan heen kunnen gaan. Een veilige optie was Tsjechië want daar weten we wat we mee gaan maken maar we kennen het ook eigenlijk al te goed om nog echt iets te kunnen ontdekken. België en Luxemburg trekken mij helemaal niet en dat geld ook voor Frankrijk. Dus we besloten om dan maar naar Italië te gaan.
Vlug een camping opgezocht met zwembad en aan het Comomeer, TomTom ingesteld en om even 7uur reden we onderweg naar het, voor ons, onbekende Italië want we waren allebei nog nooit in dat land geweest. Voor de vakantie in Slovenië had ik van alles voorbereid zoals wandelroutes opgezocht, gekeken naar de mogelijkheid om te fietsen en ook naar leuke dingen om naar toe te gaan. Voor Italië wisten we nog niet eens hoe je daar moest komen dus tijdens het rijden heeft Esther opgezocht of we door Zwitserland heen mochten rijden en wat dat kost. En dat is niet grappig maar je moet wat.
In Italië mogen we met een caravan 80 Km. per uur rijden en er zijn tolwegen. Het land is volgens Nederland een land waar je heen mag zonder dat je daarna in quarantaine moet en we kunnen nergens vinden dat we er niet in mogen. Om een uur of 4 rijden we camping Gugel in Neuenburg am Rhein op, vlak voor Basel, waar we onze eerste nacht gaan slapen.
Zondagochtend worden we rustig wakker en na het ontbijt vertrekken we op weg naar camping La Riva in Sorico waar we een paar nachten willen gaan staan want er is voor Esther een zwembad en voor mij een meer waar ik dan in zou kunnen zwemmen. Samen zwemmen is zo eng.
We kopen voor de grens een vignet om door Zwitserland te mogen rijden en blijken er nog zo één te mogen kopen bij de grens voor de caravan. Met een tussenstop rijden we door Zwitserland heen, wat is die Gotthardtunnel lang zeg, en we gaan via Lugano langs de westkant van het Comomeer naar de camping. Dat gaat door allemaal kleine dorpjes en die hebben smalle straatjes dus het is hard werken achter het stuur. Zo erg zelfs dat ik soms niet eens naar de omgeving kan kijken.
Om een uur of 4 rijden we de camping op waar nog plek voor ons is en na 10 minuten staat de caravan en zitten wij aan het bier. Dat gaat wel een stuk sneller dan met een vouwwagen. Aangezien ik geen zin heb om te koken gaan we lopend naar het dorpje om daar wat te eten. Er is een restaurant maar blijkbaar zijn we 15 minuten te vroeg om iets te drinken te kunnen krijgen. Ze heeft wel een tafeltje voor ons dus wachten we daar maar af wat er gaat gebeuren.
Om 6 uur komt ze het menu brengen en mogen we ook iets te drinken bestellen. We kiezen iets van de kaart en zetten ons rustig neer met het idee om lekker te genieten van het eten en de mensen maar om even half zeven zijn we al klaar! Wij dachten dat ze in Italië rustig aan deden maar ze zijn nog gehaaster dan dat ik ben. Omdat het niet gezellig is maar weer terug gegaan naar de caravan waar ik zelf koffie zet om het etentje af te sluiten.
Maandagochtend maken we tijdens het ontbijt de laatste sneden brood op die we nog bij ons hadden en gaan daarna op zoek naar de supermarkt die in de buurt moet zijn en die vinden we ook. Het is echt een hele grote want je kan bij de poortjes om naar binnen te gaan vast een auto kopen die dan gevuld met de electronica, kleding of boodschappen bij de kassa is op te pikken. We worden overweldigd door het aanbod maar vinden wel iets voor het avondeten van morgen, brood, wat fruit en wijn en we vinden zelfs de weg weer terug naar de camping.
Wat we niet hebben gevonden is een badmuts want dat blijkt verplicht of standaard te zijn hier op de camping. We lezen wat voor de caravan maken de koffie op, lunchen en ik doe een dutje. Hierna lopen we naar het dorpje om op zoek te gaan naar een bakker of een andere winkel want ik kom erachter dat de lokale mug mij wel heel lekker vind. Er is niets in het dorpje te vinden en het straalt ook niets uit. Als we terug lopen naar de caravan besluiten we om morgen een andere camping te zoeken.
We overleggen de gehele dag waar we dan heen gaan waarbij we ouderwets gebruik maken van een campinggids. Omdat we al hebben bedacht dat we, als we dan toch in Italië zijn, we wel Venetië willen bekijken zoeken we een camping die op de route daar naar ligt en we vinden er één en weer met een zwembad. Heel modern vragen we ook nog aan een Facebookgroep of zij nog een idee hebben waarbij er één dezelfde camping oppert. En zijn ook andere suggesties maar die spreken mij niet aan en één zit zelfs een heel stuk zuidelijker. We houden het lekker op camping Zoo bij Arco.
We maken ons maaltje klaar waarvoor alle spullen nog uit Nederland komen, doen de afwas, maken koffie en gaan genieten van onze avond.
Als ik op dinsdag wakker word maak ik mijzelf uit voor gek want we zijn al 4 dagen op vakantie en beginnen eigenlijk al weer aan de terugweg. Want dat is het als we richting Arco gaan. Als Esther wakker word vertel ik dat ook aan haar en gelukkig is zij het met me eens dus we veranderen onze plannen en gaan naar camping Perticara in het gelijknamige plaatsje.
We rijden de eerste 60 Km. door tunnels waarna we op de tolweg komen en die is nog saaier dan de Duitse snelweg. En het is warm en ons water gaat harder dan verwacht. We stoppen onderweg om een broodje te eten en snappen nu nog steeds niet hoe het werkt. We weten wel dat we voor meer hebben betaald dan dat we hebben gekregen maar probeer maar eens er achter te komen wat we dan niet hebben gekregen. Ach we hebben weer even iets om over te kletsen als we verder gaan over de saaie weg.
Rond een uur of 3 ’s middags gaan we van de tolweg af en rijden bijna gelijk een heuvelachtige omgeving in. We veren allebei op want dit is mooier dan we hadden verwacht en het word steeds mooier. Het sturen word ook weer moeilijker en moet soms zelfs terugschakelen naar zijn 2de versnelling omdat ik anders niet naar boven kom. Dat word veroorzaakt door de steilte en door dat ik niet kan zien wat er achter de volgende bocht zit.
We kijken allebei onze ogen uit en genieten met volle teugen en de camping is ook geweldig. We staan op een terras en kijken zo uit over het dal met al zijn heuvels al noem ik het liever mini bergen want ik zou er niet graag tegen op fietsen. We zoeken vlug nog een supermarkt op voor wat te drinken en gaan daarna genieten van het uitzicht voor de caravan. Zelfs als donker is na negenen blijven we zitten kijken naar alle lichtjes in ons uitzicht.
Rapporteer