Als ik vanochtend mijn ogen open doe zie ik dat Esther al wakker is en als zij kijkt op haar klokje hoe laat het is besluiten we om uit bed te gaan. Dan heb ik, voor het eerst in jaren, uitgeslapen tot na zevenen. Eigenlijk moet dat in de krant maar al vlug blijkt dat ze niet goed heeft gekeken en het toch voor zevenen is. Ondertussen ben ik al gedoucht en sta ik te springen om de eitjes te gaan koken voor het ontbijt. Maar dat kan nog niet want we kunnen de bestelde broodjes pas om 8 uur ophalen. Uiteindelijk word het toch 8 uur en na een lekker ontbijt begin ik om het eerste verslag te maken van deze vakantie. In de tussentijd doet Esther de afwas en een handwasje. Best wel goed verdeeld zo ;-)
Als we allebei klaar zijn rijden we naar Novafeltria waar we een supermarkt opzoeken om eten en drinken te halen voor meerdere dagen. De weg om daar te komen heeft wel heel heet asfalt wat niet veroorzaakt word door de warmte. Even later staat er een menselijk stoplicht die ons tegen houdt omdat ze nieuw asfalt plaatsen. Gelukkig mogen we wel door rijden en even later komen we aan bij de supermarkt waar we op ons gemakkie rond kijken. De medewerkster achter het brood en de vleeswaren heeft er veel schik in om ons, domme, buitenlanders te helpen en met een goed humeur, boodschappen en een paar euro’s minder komen we de winkel weer uit.
Terug op de camping lunchen we, zwemmen we wat, luieren we allebei (ja, ik ook) en gaan weer zwemmen. We, eigenlijk ik, besluiten om hier tot volgende week dinsdag te blijven en gaan morgenavond ook hier op de camping eten. Mogelijk dat het beter smaakt dan de maaltijdsalade die ik vanavond gemaakt had want daar zat iets teveel knoflook in.
Nu aan het genieten van de ondergaande zon en het geluid van de tjirpende krekels.
Gisteren hadden we een brood uitgezocht die ons wel lekker leek maar toen Esther daar vanochtend een snee van af probeerde te snijden bleek dat we niet iets hadden gekocht wat ook nog eetbaar is. Jullie kennen vast wel die muurtjes die gemaakt zijn met platte stenen met een beetje cement. Nou dit was daar zo een steen van maar dan vermomd als brood. Nu kan je je brood soppen waar door het iets minder hard word maar er zat ook nog eens totaal geen smaak aan het brood! Zo zonde van onze ham, eieren en kaas.
Na het verdere ritueel van douchen, afwassen en koffie drinken stappen we in de auto om te gaan kijken naar San Leo. Volgens de beschrijving is het een heel mooi plaatsje waar zo veel te zien valt, volgens een boekje van deze streek, dat ik bang ben om met een half uurtje klaar te zijn.
Het dorpje bevindt zich echt boven op een rots waar een smal weggetje naar boven gaat. Die ’s zo smal dat ze een stoplicht beneden hebben neer gezet om zo het verkeer te regelen. Esther geeft aan dat we ook beneden kunnen parkeren en naar boven kunnen lopen. Daar voor heeft ze ook nog een goed argument, iets met teveel bier en chips als ik haar goed begrijp. Achteraf ben ik wel blij dat we inderdaad lopend gegaan zijn want anders had ik de auto niet kwijt gekund.
We nemen een kop koffie en slenteren door het centrum tot we uiteindelijk onderaan de voet van de klim naar het kasteel komen. En dan zou ik nu eigenlijk mijn werkgever moeten bedanken voor het werk in het centrum want mijn benen waren getraind genoeg om de klim “makkelijk” te doen. In het kasteel zijn kerkers, martelwerktuigen, beroemde gevangenen geweest en een omloop waar we ook braaf over heen hebben gekeken.
Weer beneden aangekomen gaan we wat eten waarna we weer naar de auto lopen. We proberen nog om ansichtkaarten te kopen maar die zien we maar in één winkeltje die gesloten is. Via een supermarkt rijden we terug naar de camping waar ik ga proberen om foto’s uit te zoeken om deze bij mijn verhaaltjes te plaatsen. Uiteindelijk had ik daar voor allerlei spullen aangeschaft om dat op deze tablet te kunnen doen. Nou, dat werkt thuis wel maar hier is het niet handig. Nu alleen nog even een avond met de kinderen afspreken zodat ze, verplicht, de vakantiefoto’s kunnen komen bekijken.
Omdat er voor het laatst dit jaar restaurantje word gespeeld op deze camping zijn we ook aangeschoven en hebben gevraagd om nu eens typisch Italiaans te eten. Dus als eerste gerecht krijgen we vier broodjes met tomaat, olijftapenade, roomboter en champions en buffelmozzarella met tomaat. Nu ben ik niet echt kapot van mozzarella maar deze smaakt een stuk beter dan wat ik eerder in Nederland heb gegeten. Als tweede iets van spaghetti en als derde gerecht biefstukreepjes. Daarna nog een toetje en koffie waarna we voldaan bij de caravan gingen zitten genieten van het uitzicht en de stilte.
Na het ontbijt stappen we in de auto om in een natuurgebied te gaan wandelen. We volgen netjes de route de Google Maps aangeeft tot dat deze meld dat we een snelweg opgaan want daar hebben we geen zin in. Dus verder door over smalle en steile weggetjes tot we uiteindelijk op de plaats van bestemming, volgens Google Maps, zijn alleen is daar niets te zien van een wandelroute en al zeker geen watervallen.
Dus rijden we verder maar omdat we niet in een dorpje terechtkomen besluiten we om dan de TomTom maar aan te zetten om terug te rijden naar de camping. Dit apparaat staat nog steeds ingesteld op de kortste route dus even later rijden we naar beneden over een zand/grindpad en daar zitten we maar 7 Km. op. Op de camping lunchen we en zetten de luierstand weer aan.
’s Middags gaan we lopend naar Peticara om daar een ijsje te eten. Ook dalen doet zeer aan onze kuiten maar gelukkig komen we een pad tegen met daarbij rekstokken, ringen en evenwichtsbalken zodat we ook gezond met ons lichaam bezig zijn. We lezen goed hoe we zo’n oefening moeten doen waarna we weer verder lopen. Mocht de vakantie afgelopen zijn weten we tenminste wat we moeten doen als we weer van die ringen zien. Op de één of andere manier missen we de afslag naar Peticara en staan we weer op het terras van de camping. Gelukkig hebben ze daar nog koud bier wat ook heel goed smaakt.
Daarna nog even gezwommen, boek gelezen, gezwommen en er ineens achter gekomen dat het echt tijd word om eten te gaan maken. Dat lukt me beter dan afgelopen woensdag en nu zitten we weer te kijken naar de lampjes en luisteren we naar het zangkoor I Grilli.
Rapporteer