Vorig jaar kwamen we door corona in een land waar we nog niet eens aan hadden gedacht om daar naar toe te gaan maar dat is zo goed bevallen dat ik al het hele jaar bezig ben met alles in orde te maken voor dit jaar. Misschien is dat eigenlijk niet zo goed want we, eigenlijk ik, hebben al een route met campings bedacht terwijl we normaal gesproken onszelf in het diepe storten zoals in 2012 toen we alleen met een paar slaapzakken in de auto naar Tsjechië toe gingen.
Gelukkig heb ik geen wekker nodig en zit ik al om even over 5 uur naar de klok te kijken of in Esther al wakker zal maken. Ik besluit omdat maar niet te doen want ik weet hoe nijdig ze kan worden als zij vindt dat het te vroeg is. Dus zet ik de wasmachine aan in de hoop dat ze wakker word maar dat helpt ook al niet net zoals het 4 keer door trekken van de wc. Eindelijk is het 6 uur en mag ik haar waker maken.
Zij doet haar ding en ik doe mijn ding en uiteindelijk vertrekken we om 1 minuut voor 7 met de caravan achter ons aan op weg naar Italie. Best wel jammer dat het nog voor 7 uur is want nu heb ik niks te mopperen maar gelukkig lost dat zichzelf ook weer op want voor dat we bij Bodegraven zijn bedenkt Esther dat ze de waterflesjes is vergeten.Gelukkig heb ik gisteren de 50 liter jerrrrycan voor de helft gevuld dus we hebben wel, behalve koffie en sinasappelsap, wel drinken bij ons.
Zaterdagochtend werd ik pas om half zeven wakker en al voor zeven uur kwam Esther ook al de caravan uit. Na een rustig ontbijt vertrokken we even voor negen uur naar Genua in Italie. Vlak voor de grens met Zwitserland al de vingetten gekocht voor de auto en caravan en we mochten zonder enig probleem door rijden bij de grens. We stoppen even op dezelfde plek als vorig jaar voor een sanitaire stop en het zonnetje schijnt vrolijk.
Dinsdagochtend vertrekken we naar een camping die ik in Nederland al had opgezocht en de rit is weer saai zoals gebruikelijk. Onderweg komen we een supermarkt tegen waar we maar eten inslaan voor de rest van de dag. Om even half twee rijden we de camping op en zien dat we twee uur moeten wachten voor dat de receptie open gaat. Terwijl we nog overleggen of we dat gaan doen komen er een paar mensen aanlopen waarvan 1 er uitziet als de campingeigenaar. Dat idee word versterkt doordat hij het stel gaat inschrijven.