Weer iets geleerd!

Dinsdagochtend vertrekken we naar een camping die ik in Nederland al had opgezocht en de rit is weer saai zoals gebruikelijk. Onderweg komen we een supermarkt tegen waar we maar eten inslaan voor de rest van de dag. Om even half twee rijden we de camping op en zien dat we twee uur moeten wachten voor dat de receptie open gaat. Terwijl we nog overleggen of we dat gaan doen komen er een paar mensen aanlopen waarvan 1 er uitziet als de campingeigenaar. Dat idee word versterkt doordat hij het stel gaat inschrijven.

Wij vragen in ons beste Italiaans/Engels/Duits/Nederlands aan hem of hij nog een plek heeft wat hij ook begrijpt en uit zijn Italiaans begrijpen we dat hij dat niet heeft en het is druk tot zeker half september. Wat mij betreft prima want volgens mijn uitgezochte campings is er een uur verderop nog een camping. Wij wensen hem een prettige dag en zeggen dat we het volgend jaar nog wel een keer proberen. Esther gaat even naar de wc en ik start de auto om te gaan draaien maar daar is de eigenaar weer die misschien nog wel een plekje weet.

Een half uur later staat de caravan en is het eerste flesje bier weer geopend en genieten we van het uitzicht links en rechts van de boom voor de caravan. We zitten niet eens stiekum te genieten maar gewoon vol uit.De rest van de dag voltrekt zich met hangen voor de caravan, drinken, voedsel bereiden en ook nog opeten, koffiedrinken en afsluiten, tijdens een mooie zonsondergang, met een lekker wijntje. Morgen gaan we naar Firenze.

Na het ontbijt vertrekken we onder begeleiding van de TomTom naar het centrum van Firenze want dat is een grote plaats hier in de buurt waar we hopen om wat kleding te vinden voor Esher, ze is hemdjes vergeten, en om ook gewoon lekker de toerist uit te hangen. Onze grote navigatievriend denkt dat wij er 51 minuten over gaan doen wat ik niet begrijp want de plaats is niet zo ver weg. Het word al wel iets duidelijker als hij bedacht heeft om over een karrespoor te gaan waar, zo te zien, niemand meer over heen rijdt. En dat gaan wij ook niet doen dus we zoeken het asfalt weer op met de borden die wijzen naar Firenze. Als we de stad binnen rijden gaan we op zoek naar een parkeerplaats en volgen de bekende borden met een P. Zo komen we uiteindelijk in het centrum uit en vinden zelfs een plaatsje maar we vertrouwen het allebij niet. Navraag bij een Italiaanse schone wijst ook uit dat dit alleen maar voor vergunninghouders isen hier parkeren kost ons minimaal 130 euro.

We stappen dus weer in en gaan op zoek naar een parkeerplaats zoals we dat kennen van Nederland, maar dit is Nederland niet! Na een half uur zien we een parkeerplaats maar daar staan ze voor in de rij om te wachten. Wij besluiten om dan alleen maar een supermarkt op te zoeken en de rest van de dag op de camping door te brengen. We kopen gelijk voor twee dagen eten en drinken en als we op de camping zijn maken we gebruik van het zwembad en alle andere dingen die een vakantie leuk maken. Morgen gaan we, ouderwets maar voor ons gebruikelijk, wandelen naar het dorpje en kijken we wel wat daar te doen is.

 We zijn klaar om te gaan wandelen op deze donderdagochtend als we eerst eens kijken op de kaart die op de camping hangt. Daar op word aangegeven dat in het dorpje een winkel, bezinepomp, postkantoor en restaurant is. Wat er ook op word aangegeven is een andere naam voor Firenze namelijk het ons veel beter bekende Florence en we begrijpen gelijk een stuk beter waarom het daar zo druk was. We lopen nog maar net en we zien een bus langs rijden die naar Firenze/Florence toe gaat en we bedenken dat we hier in Italie veel meer gebruik moeten gaan maken van het openbare vervoer om ergens te komen. We overleggen nog even of we hier langer willen blijven om alsnog in Florence te gaan kijken maar we besluiten om dat niet te doen.

Vol goede moed lopen we verder waar we na een kwartier al in het dorpje staan en de bezinepomp zien alsmede ook het postkantoor en het restaurant maar geen supermarkt! We kijken nog even verder en zien wel een leuk kerkje maar niets wat op een winkel lijkt. Allebij zijn we teleurgesteld en besluiten dan om maar weer de auto te pakken om boodschappen, brood en het beleg gaan heel hard deze dagen, te gaan doen. In plaats van via het dorpje te lopen ga ik via de "drukke" doorgaande weg en we zien ineens een winkeltje. We kijken naar binnen en verwachten niet veel maar als we binnen zijn zien we allerlei nissen en kamertjes waar nog meer koopwaar is opgeslagen. Alles wat we nodig zouden moeten hebben is er alleen ben ik bang dat de kaas die er ligt niet naar onze smaak is.

We hebben dus nu geleerd dat in Italie ergens naar toe gaan, waar het druk kan zijn, het makkelijkst gaat met openbaar vervoer en dat er maar weinge supermarkten zijn zoals wij die kennen van Nederland. Maar over een jaar of tien weten we ook hoe het er hier allemaal aan toe gaat.
Morgen verder, Umbrie in naar Assisi.