Vroeg op, eerste vakantie eitje en op zoek naar eieren!

Even kwart voor vijf gaan mijn ogen open en als ik meld dat ik wakker ben zegt Esther; "Oke, ik kom er ook uit". Zoals afgesproken gaan we ieder ons eigen gangetje en dat werkt, want om even half zes zitten we in de auto onderweg naar Italie. En ja, wat valt er te vertellen over een snelweg waar je alleen maar anderen auto's ziet, inderdaad niets.

Dus de reis gaat voorspoedig en we spreken af om niet de eerste overnachting vlak boven Basel te doen maar om door te rijden naar camping Gerbe in Meierskappel, Zwitserland. Dus bij de laatste keer tanken voor Zwitserland gelijk twee vignetten gekocht en door gereden. Bij de grens stond niemand om dat te controleren dus we konden zo doorrijden.

Even vijf uur rijden we de camping op waar het druk is en, natuurlijk, word er moeilijk gedaan of er een plek is maar, net zo vanzelfsprekend, is er toch wel een gaatje te vinden. Dat hadden we zelf ook al gezien. We zetten de caravan neer en zitten allebij uitgeblust aan ons biertje. Maar ja, eigenlijk moet ik wel nog iets te eten maken.

Gelukkig is er ook een "restaurant" waar we allebij een biertje nemen en ook beide een broodje hamburger. Geen idee waar dat bier vandaan is gekomen of dat de hamburgers waren gemaakt van de lievelingskoe want dat kosten maar 55 euro en smaakte niet eens lekker. Nog koffie gezet en opgedronken en na geklets onder het genot van een wijntje waarna we in bed stapten.

Op een voor mij normale tijd, zes uur, kom ik uit mijn bed en zoek een plekje op waarvandaan ik de camping kan zien wakker worden en om even half zeven zie ik Esther aan komen lopen.Dat is een mooie tijd en ik begin met het maken van het ontbijt en even later hebben we onze laatste gekookte eitjes. Ik kan die weer op een plak ham leggen met plakjes kaas er over heen, mijn vakantietraktaatje!

Even acht uur rijden we van de camping af en moeten we nog 560 kilometer rijden om op de tweede camping aan te komen. We kijken weer vol bewondering naar de bergen maar na twee uur er tussen door te hebben gereden zijn ze ook wel gewoon aan het worden. Bij de grens met Italie wel een mazzeltje want er stond een file voor de overgang maar de baan voor auto's met aanhanger was leeg! Moest alleen wel vlak voor de grens weer invoegen.

Nu heb je voor Zwitserland een vignet nodig om daar te mogen rijden op de snelweg en Italie heeft, net als Frankrijk, tolwegen.Voor de tolpootjes staan altijd, de ene keer wat meer dan de andere keer, auto's te wachten. Dan is het aansluiten in de rij, kaartje mee pakken en bij de afrit hetzelfde maar dan om te betalen. Maar er is een, voor ons nieuwe, uitvinding en dat noemen ze een tolbadge. Die kan je op verschillende manieren aanschaffen, ik via de ANWB, en dan hoe je dat kastje omhoog bij het poortje met een grote T en dan kan je gewoon door rijden. Ondertussen kijk je dan naar die rij auto's die aan het wachten zijn voor het kaartje en begin je toch wel te lachen.

Nou dat was dan gelijk het meest spectaculaire wat we hebben mee gemaakt op de, ook saaie, snelwegen van Italie. De laatste paar kilometers mag ik wel over binnenweggetjes rijden en er zijn ook weer de nodige bochten die ik niet harder dan in de tweede versnelling kan nemen.

Gesproken over de auto wil ik wel even opmerken dat deze beter presteerde als dat ik had verwacht. Nu heb ik altijd geleerd dat je een flinke motorinhoud moet hebben als je de bergen ingaat en de onze heeft maar 1000 cc oftewel een litertje. De vorige had een 1,4 liter maar deze presteerde beter. Weer iets op mijn oude dag geleerd. Aangekomen op de  camping blijkt dat deze helemaal niet lijkt op wat er werd gesuggereerd op internet en het valt ons erg tegen. In plaats van een mooi uitzicht kijken we tegen bomen aan.

Na het neer zetten van de caravan en de nieuwe luifel te hebben geplaatst ga ik toch maar eten maken wat gevolgd word door koffie en een wijntje tijdens een spelletje Rummicub.

Vanochtend wederom om zes uur wakker maar nu wel meer uitgerust dan gisterenochtend. Na het toilet bezoek besluit ik om het dorpje in te lopen op zoek naar eieren en brood maar ik zie natuurlijk weer geen supermarkt. Dus ik loop weer terug en zie mensen staan te wachten bij een bar, waar ik al langs was gelopen, en het blijkt dat daar een minimarkt is. Dus ook ik ga staan te wachten maar om even voor half acht is er nog steeds niemand. Dan maar terug naar de camping waar Esther nog heerlijk ligt te slapen, ik koffie zet en gelijk een bakkie opdrinken weer een poging ga wagen. Maar ook om kwart over acht nog steeds geen winkel open. 

Terwijl ik sta te wachten zie ik iemand lopen met een groen tasje waar volgens mij broodjes in zitten. Dus ik die kant op en jawel, een winkel die Google niet kent maar wel brood heeft. Wijs op een brood die ik wil en doe een kip na, want ik wil ook eieren. Ook die zijn er en als ik met mijn buit terug ben op de camping kan ik het trots aan Esther laten zien. Aan haar verteld over welke ontberingen ik heb moeten door staan om het brood en de eieren te bemachtigen waar ze aandachtig naar luistert maar ik moet toch de afwas doen na het ontbijt.

Na de afwas samen nog in het dorpje gekeken en een wijntje gehaald voor vanavond en deze middag, tussen de regenbuien door, nog een ijsje gehaald. Zo dadelijk naar het restaurant hier waar ik dit verhaal op mijn website kan zetten en een koud tapje, of twee, kan drinken!