En dan word je op zondagochtend wakker, is het droog en heeft het, op een paar druppels na, de gehele nacht niet geregend. Maar ja, we hadden besloten om toch te rijden dus dat zetten we door en eten het brood wat we gisteren in de supermarkt hadden gekocht. Met alles hadden we rekening gehouden dat het nu zou regenen.
In mijn lijst van overnachtingscampings heb ik er één uitgezocht waarbij ik er aan heb gedacht dat de gemeente (municipal) campings geweldig zijn, volgens mijn moeder, en ik kies er één die zich in Cirey bevindt. Even half tien rijden we van de camping af en hebben een natte voorruit, zien koeien in de wei, een huis, een stil dorpje, een lege weg, een vangrail, een klein bergje, nog een vangrail, de auto moet gaan dalen, een verhuisaanhanger, maisveld, een lappendeken in het dal, gaan we rechtdoor naar de blauwe lucht, rijden wij niet hard genoeg, en moet de auto weer hard werken.
We zien “moderne” flats, een oud dorpje, een natte akker en komen uiteindelijk aan in Cirey en vinden de camping ook gelijk maar daar gaan wij niet staan. Nu kon ik er al niets over vinden op internet en nu weet ik ook waarom. Er is namelijk helemaal geen camping maar er zijn alleen maar een stel stacaravans neer gezet op een plek waar heeel lang geleden een werkende wc was, deze is nu afgesloten, en nu zelfs de stacaravans aan het wegrotten zijn.
Gelukkig heb ik heel veel campings opgezocht dus op weg naar camping Verte Rive in Cromacy die maar zes kilometer verderop is. Maar vlak voor deze camping bevindt er zich nog één namelijk camping l’ Esplanada en daar gaan wij staan nadat we deze beek hebben gezien. We mogen zelf kiezen waar we willen gaan staan en vinden nummer 25 wel een mooi plekje. Uitzicht op de “bergen” en vlakbij het sanitair. Als we weer naar de receptie lopen komen er nog meer mensen de camping oplopen om een plekje uit te zoeken.
De receptioniste vind het best waar we de caravan willen neer zetten en als Esther naar het plekje loopt, terwijl ik de auto haal, hoort ze het andere stel zeggen dat ze ook op nummer 25 willen gaan staan. Nou lekker puh, wij stonden er eerder. Er is een klein dorpje maar daar is helemaal niet te doen. Morgen gaat het regenen en we gaan proberen om dan de dag door te komen in de caravan al typend en dergelijke.
Vannacht hoorde ik het regenen maar het ging niet zo tekeer als was voorspeld en toen ik wakker werd hoorde in geen regen op het caravandak tikken. Dus even voor half acht stap ik de deur uit en ontdek dat we de caravan verkeerd hebben neer gezet. We proberen er altijd op te letten dat we het ochtendzonnetje hebben maar waar we nu op hadden moeten letten is waar de wind vandaan komt.
Want het regende inderdaad niet meer maar de miezerregen werd onder de luifel tegen onze stoffen stoelen aangeduwd. We maken er maar het beste van en gaan na het ontbijt, tanden poetsen en de afwas maar boodschappen doen. Het is weer zo een overdreven grote supermarkt waar meerdere dingen verkocht worden. Denk aan een oude V&D in combinatie met een hele grote AH en je hebt een klein beetje een beeld. Voor diegene die de V&D niet meer kennen, denk aan een winkelcentrum.
Na dat bezoekje hangen we in de caravan en bekijken we het weer. Morgen zou het hier aangenaam droog weer moeten zijn maar vanaf woensdag weer veel regen. We besluiten om morgen te gaan wandelen naar de andere supermarkt, eigenlijk hebben we niets nodig, wat een wandeling van twaalf kilometer zou moeten worden.
Esther maakt weer de lunch en aan het eind van de middag gaan we samen de groente snijden voor het avondeten. We wandelen over de camping want het is even droog en kijken weer bij de beek die wel meer gevuld nu is. Hierna ga ik van de gesneden groente iets eetbaars proberen te maken waarna we weer gaan afwassen. Dus nu zitten we aan de koffie wat straks word gevolgd door een wijntje waarna we weer naar bed gaan en hopen we dat het morgen droog is.
Als ik wakker word is het buiten droog maar wel kouder dan wat ik verwacht 's ochtend tijdens mijn vakantie. En, alsof ze het ruikt, als ik klaar ben met koffie zetten buiten doet Esther de caravandeur open, geeft mij een kus, neemt een sprintje naar de wc's en weer net zo snel terug voor haar eerste bakje koffie. Als deze op is ga ik het brood halen wat Esther gisteren besteld heeft. Eén maken we er op tijdens het ontbijt en van de tweede maken we onze lunch. En na het bezoek aan de "badkamer" en de eerste afwas van deze dag vertrekken we met hulp van Maps naar de supermarkt.
Al vlug lopen we tussen de velden door want dit keer worden we niet langs een asfaltweg gestuurd maar over een karrenspoor. We komen in Venise terecht waar we een mooi pand zien maar wel met achterstallig onderhoud. Dan word het een beetje moeilijk om het juiste pad te vinden want waar Maps vind dat we heen moeten gaan is een oprit van een huis. Dus wij zoeken een ander pad welke we ook vinden maar Maps vind dat we dit pad in moeten gaan. Maar als we een stukje verder lopen lijkt het pad niet te gaan stijgen maar verder te blijven lopen langs deze wand van de berg. En als we weer het nakijken bij Maps klopt dat ook want hij vindt dat we via dit pad naar boven moeten. Omdat ons dat helemaal niets lijkt gaan we weer terug naar de route die wij hebben bedacht.
Uiteindelijk na lang klimmen en diverse stops komen we op een asfaltweg uit en blijken we op Col de la Grande Côte te staan. Maar we blijven niet lang op de asfaltweg en gaan weer door het bos heen. Uiteindelijk komen we na drie uur aan in Marchaux waar we even gaan zitten lunchen om onze voeten rust te gunnen. We doen onze boodschappen en kijken even rond maar het dorpje heeft geen ijsjes dus gaan we maar weer terug naar de camping.
Het is ondertussen warmer geworden dus de trui kan uit als we weer aan het wandelen zijn. Op de heenweg hadden we al een splitsing gezien met daarbij een klein bordje met daarop een pijl en de naam Venise. Wij nemen de gok om dat pad te gaan volgen en zien even verderop dat er een steil pad naar beneden is. Na enig overleg gaan we daar langs toch naar beneden. Even verderop word het pad nog moeilijker begaanbaar want nu staan er bomen in de weg. Ondanks dat gaan we toch verder en dan zie je soms ook iets simpels maar wel mooi. En dan is er helemaal geen pad meer en is het zoeken hoe we hier door heen komen. Natuurlijk lukt dat en we komen uiteindelijk via het pad dat we 's ochtend te onbegaanbaar vonden terug op de route gekomen en lopen we weer tussen de akkers door naar de camping.
Aangekomen op de camping hebben we er dus bijna vijf en een half uur er over gedaan waarbij we op de terugweg een heel stuk hebben afgesneden. Maar ook zo afdalen koste ons best wel wat kracht en we zijn ook heel blij om onze schoenen uit te doen. We pakken wat te drinken en te knabbelen en zitten daar van te genieten. Dan is het tijd om de luifel af te gaan breken want de voorspelling is dat het morgen weer regent. Eén dag in deze caravan zitten is al een aanslag op mijn humeur maar dit zou dan de derde dag gaan worden. Dus hebben we besloten om deze vakantie eerder af te breken. Omdat het ook mogelijk is om iets te eten op de camping bestellen we het broodje gebakken ham menu wat inderdaad net zo smakelijk is als het klinkt.
Gelukkig hebben we een lekkere fles wijn om de smaak uit onze mond te spoelen en als deze leeg is gaan we naar bed.
Als ik om zeven uur mijn ogen open doe zijn die van Esther ook al open en mag is als eerste uit bed om mij aan te kleden. Dan stap ik naar buiten zodat Esther de ruimte heeft om zich aan te kleden. Ja, het is een geweldig caravannetje maar het moet wel mooi weer zijn. Als Esther naar de wc is ruim ik het bed op en ga ik koffie zetten. Esther snijdt vast het brood wat we gisteren hebben gekocht en even later zitten we te eten. Na het verplichte bezoek aan de badkamer en de afwas ruimen we de laatste dingen op en rijden om half negen van de camping af.
Het is bewolkt en er valt miezerregen maar even later regent het weer volop. Esther heeft nog net op tijd de camera klaar en we zien eindelijk blauwe lucht. Even twijfelen we nog maar de buitentempratuur is maar 12 graden dus we gaan toch door. Even later zien we ook weer de regenwolken aan komen drijven. We rijden dus door de regen naar huis toe maar worden wel vriendelijk begroet als we Alphen aan de Rijn binnen rijden. Om half zeven zijn we thuis en halen we alleen de hoognodige spullen uit de caravan. Deze vakantie was koud maar we hebben het toch naar ons zin gehad.
Rapporteer