Als haringen in een tonVanochtend om even kwart over negen vertrekken we naar Fiesch waar we in een gondellift naar boven gaan om de Aleschgletsjer te gaan bewonderen. Als we uit deze gondel stappen blijken we alleen nog maar op het tussenplateau te staan waar we wel eerst een bakkie koffie gaan drinken. Nu is de koffie niet zo belangrijk maar op de één of andere manier heb ik wel veel meer aandrang om naar de wc te gaan.

Esther roept mij bij zich en geeft aan dat er een duoselfie gemaakt moet worden maar draait niet de lens van de camera naar ons toe. Wel drukt ze af en nu mogen jullie raden aan welke kant ik sta. Hierna gaan we de tweede gondellift in. Uiteindelijk staan we weer op het hoogste punt wat we kunnen bereiken en we zien om ons heen weer de nodige bergtoppen. Zelfs de Matterhorn is vanaf hier te zien. We kunnen ook de contouren zien van de gletsjer maar door de dikke sneeuwlaag zien we geen ijs.

We kijken even rond maar nemen al weer vlug de gondel terug naar het tussenstation. Daar aangekomen kijken we elkaar aan en besluiten om gelijk nog verder naar beneden te gaan om te kijken of er iets meer te beleven valt in Fiesch. Maar daar vinden we ook niets behalve een hele lekkere lunch. Dus we besluiten om de bus op te zoeken om te vertellen dat wij met de trein vast weer terug gaan.

Gelukkig zijn er al meer van ons gezelschap naar beneden gekomen en die willen het ook wel tegen de chauffeur zeggen. Dus wij naar het station waar we een kaartje kopen. En dat voelt best wel lekker want nu gaan we iets doen wat niet op het programma staat en mag ik losbreken uit het keurslijf. Ook Esther denkt er zo over. In Brig aangekomen brengen we de rugzak naar het hotel en gaan we daarna dwalen door de stad. Heel veel  is er niet te zien maar we komen een kasteel tegen en staan ook even in en naast een kerk. Bij het station was ook iets dus via de stegen gaan we daar naar toe maar dat blijkt alleen maar het grote treinstation te zijn.

Wel ontdekken we dat het in Visp leuk moet zijn.  We slenteren weer terug naar het hotel en ontdekken dat er net een kindercarnaval is geweest en dat ze bezig zijn om iets voor de avond op te bouwen. Daar wil ik gaan kijken na het eten dus ben ik nu vast hard aan het werk om dit verslag te typen.

Werken achter de laptop

1000 Resterende tekens